บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 10 หน้า 2
“เป็นยังไง พี่เขยผมเค้ายอมขายที่หนองพรายมั้ย”
“ถ้ายอม ฉันจะกลับมาหน้าแบบนี้เหรอคะ พูดยากพูดเย็น ไม่ขายแล้วยังมาตั้งกัณฑ์เทศน์สอนเรื่องบาปบุญคุณโทษอีก”
วิวรรณวิ่งหน้าตื่น มาจากอีกห้อง “ท่านคะ ตำรวจโทรมาค่ะ” ประภาพรรณเดินเร็วเข้ามาจากทางหน้าบ้าน พยายามทำท่าปกติ ยืนอยู่มุมห้องเหมือนรอรับคำสั่ง ไม่ให้เป็นที่สังเกต
“มีอะไรก็บอกๆมาสิ อมพะนำอยู่ได้”
“คุณทิศาค่ะ”
ประภาพรรณสีหน้าเครียดขึ้นทันที
“ทิศาทำไม”
วิวรรณตื่นเต้น “คุณทิศาถูกแทง ตายแล้วค่ะ”
“ว้าย”
“บ้า เป็นไปไม่ได้ เช็คสิ ผิดคนหรือเปล่า”
ประภาพรรณบีบมือตัวเองแน่น ไม่ให้ตื่นเต้น จนถูกจับได้
“ตำรวจเค้ายืนยันว่าใช่ ไม่ผิดตัวค่ะ เพราะคุณทิศาถูกแทงตายในคอนโดตัวเอง”
อรณีเดินเข้ามา ได้ยินก็ตกใจ ถามขึ้นทันที “ยายหนูรู้เรื่องรึยัง”
“มันเกี่ยวอะไรกับปริตตา”
“ยายหนูค่ะ ยายหนูเพิ่งบอกว่าคุณทิศาจะตาย” อรณีตอบ ยิ่งทำให้ทุกคนตกใจมากขึ้นไปอีก
ในห้องคนไข้ เจ้าฟ้าทิพฉายเปิดประตูห้องคนไข้เข้ามา มองไปที่เตียง ภาธรนอนให้เลือดอยู่ เจ้าฟ้าทิพฉายปิดประตูเดินเข้ามา สีหน้าโล่งใจ เจ้าฟ้าทิพฉายยิ้ม แตะมือภาธร “โชคดีที่คุณไม่เป็นอะไร”
เสียงประตูห้องเปิด เจ้าฟ้าทิพฉายหันขวับ เห็นรวิปรียาออกมาจากห้องน้ำ รวิปรียาตกใจ ไม่คิดว่าจะเจอเจ้าฟ้าทิพฉาย เจ้าฟ้าทิพฉายจ้องรวิปรียา ความโกรธแล่นสุดขีดที่เห็นรวิปรียาอยู่ในห้องก่อนตัวเอง
“เธอมาที่นี่ได้ยังไง รวิปรียา” เจ้าฟ้าทิพฉายจ้อง รวิปรียาจ้องตอบ ผู้หญิงสองคนมองจ้องกัน ภาธรเริ่มรู้สึกตัว
ในบ้านคุณหลวง คุณหลวงนั่งสีหน้าใช้ความคิด ผกาเดินมานั่งลงใกล้
“วันนี้พอได้เห็นปริตตาอีกครั้ง .. ฉันรู้สึกว่าแกเปลี่ยนแปลงไปมากเหลือเกินค่ะ”
คุณหลวงแตะมือเมีย ปลอบอย่างคนที่รู้เห็นอะไรด้วยจิต
“ทุกอย่างในโลกนี้คือการเปลี่ยนแปลง ไม่มีอะไรคงเดิมได้ยืนยาวหรอก พิจารณาแล้วเข้าใจ ใจเราก็จะไม่ทุกข์