บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 10 หน้า 4
รวิปรียามองภาธรที่อยู่กับเจ้าฟ้าทิพฉายแล้วตัดสินใจหันหลังออกไป ภาธรขยับเรียก “เดี๋ยวก่อน รวิปรียา”
เจ้าฟ้าทิพฉายแตะไหล่ภาธรกดลงกับที่นอน อีกมือจับแขนภาธรไว้แน่น “ระวังเจ็บแผล”
ภาธรเจ็บแผลที่ท้อง ร้องออกมา เจ้าฟ้าทิพฉายก้มลงมอง รวิปรียาหันมา เห็นเจ้าฟ้าทิพฉายกับภาธรหน้าใกล้กัน รวิปรียาไม่อยากเห็น รีบเดินหนีออกไป เจ้าฟ้าทิพฉายจับภาธรนอน ภาธรมองเจ้าฟ้าทิพฉาย เจ้าฟ้าทิพฉายยิ้ม ดึงผ้าห่มปิดให้ นั่งลงใกล้ “ฉันอยู่ตรงนี้ จะไม่มีใครทำอันตรายคุณได้อีก”
มุมหนึ่งในโรงพยาบาล รวิปรียาเดินหลบออกมา คิดภาพภาธรมองใกล้เจ้าฟ้าทิพฉาย
รวิปรียาพยายามกลั้นน้ำตาตัวเองที่เสียใจ เพราะภาพภาธรกับเจ้าฟ้าทิพฉาย
“เธอมีความรักไม่ได้ รวิปรียา” รวิปรียาบีบมือตัวเองแน่น สายตาทุกข์เพราะรัก “ความรัก ไม่ใช่สิ่งที่เทพต้องมี”
ในห้องคนไข้ ภาธรกำลังหลับไปด้วยความเพลีย เจ้าฟ้าทิพฉายนั่งเฝ้าไข้ใกล้ๆ เจ้าฟ้าทิพฉายมองภาพภาธร
ย้อนภาพเจ้าฟ้าทิพฉายที่มีออกญาพิชิตแสนพลเคยปกป้องหลายครั้ง
เจ้าฟ้าทิพฉายน้ำตาคลอ แตะมือภาธร “อย่าให้ใครมาแยกเราอีกได้มั้ย”
เจ้าฟ้าทิพฉายเอ่ยถามภาธรที่หลับอยู่ด้วยน้ำตา
มุมหนึ่งในโรงพยาบาล รวิปรียานั่งเศร้า ทินเทพวิ่งมา มองเห็นรวิปรียา ก็รีบวิ่งตรงมาหา “คุณรวิปรียา”
รวิปรียาหันไปเห็นทินเทพ ก็ลุกขึ้น ยิ้มให้ “อาภาธรอยู่ข้างในใช่มั้ยครับ เป็นยังไงบ้าง”
“ปลอดภัยแล้วค่ะ กระสุนไม่เข้าจุดสำคัญ กำลังพักฟื้น”
“มันเกิดอะไรขึ้นครับ ผมเคยได้ยินอาภาธรบอกว่าถูกยิงขู่ แต่คราวนี้... ยิงจริง แล้วคุณรวิปรียาอยู่ด้วยตอนนั้น เห็นหน้าคนร้ายมั้ยครับ”
“ฉันห่วงแต่ภาธร ไม่ทันสนใจคนอื่น”
“คุณนี่เองที่ช่วยอาภาธรไว้ นี่คุณปู่คุณย่าจะมา แต่ผมห้ามท่านไว้ บอกว่าจะมาดูอาการให้ก่อน งั้นผมเข้าไปเยี่ยมอาก่อนนะครับ”
“ภาธร .. มีคนดูแลอยู่ด้านในค่ะ” รวิปรียาเสียงขาดหายไป ไม่อยากเอ่ยชื่อ ทินเทพมองสงสัย
“อาภาธรอยู่กับใครครับ”
ในห้องคนไข้ ภาธรลืมตาฟื้นได้สติ มองมา เห็นเจ้าฟ้าทิพฉายนอนเฝ้า หน้าซบลงใกล้แขน ภาธรเลื่อนมือเบาๆ มองใบหน้าเจ้าฟ้าทิพฉาย สายตาภาธรมองเห็นใจเจ้าฟ้าทิพฉายที่เป็นห่วงตัวเอง ภาธรถอนใจเบาๆ มองไปบนเพดาน ภาธรนึกถึงตอนรวิปรียากอดไว้ในอ้อมแขนหลังถูกยิง ภาธรสายตาคิดถึงรวิปรียา