บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 12 หน้า 7
“อะไรวะ! ทำไมเป็นอย่างนี้ไปได้วะ ....โห ..... ทำเพจขึ้นมาสดๆเลยเหรอวะเนี่ย”
ก้านวงศ์หงุดหงิดมากจนแทบจะเหวี่ยงโทรศัพท์ทิ้ง แต่เมื่อหันไปเห็นยุพรากับชีวาตม์นั่งอยู่ตรงเก้าอี้โซฟารับรองแขก ก้านวงศ์จึงนึกสนุกขึ้นมาทันที
“โอ้โห ..... พ่อพระมันร้ายไม่ใช่เล่นเว้ยเฮ้ย ....เรื่องนี้ต้องถึงแม่ยายมันหน่อย”
ก้านวงศ์กดถ่ายรูปยุพรากับชีวาตม์ แล้วก็กดหากรุ๊ปแอฟริกาใต้ในไลน์ เพื่อไล่หาชื่อรื่นเริงเมื่อพบก็ยิ้มสมใจ
รีสอร์ทแห่งหนึ่ง ที่นั่งพักแขกหน้าแผนกต้อนรับ ชีวาตม์นั่งกับยุพรา
“ทำไมจะต้องมานั่งรออยู่ตรงนี้ด้วย นี่มันนานแล้วนะคะ ไปเดินหาไม่ดีเหรอ”
“ได้ๆ งั้นคุณไปเดินหาเลย ผมจะนั่งรอตรงนี้”
“อะไรอ่ะ ......ไหนว่าจะมาช่วยหาไง”
“ก็ไม่รู้จะไปหาที่ไหนไง แต่ถ้านั่งตรงนี้ มีสิทธิ์ที่จะเจอน้องคุณเดือนแน่ๆ เพราะทุกคนที่พักที่นี่ ต้องเดินผ่านตรงนี้ ถ้าคุณไปเดินหาอาจคลาดกันก็ได้ อยู่นี่แหล่ะ ใครผ่านไปผ่านมาก็เห็นหมด”
ชีวาตม์พูดจบตาก็เหลือบไปเห็นก้านวงศ์พอดี “โห ..... อะไรจะซวยขนาดนี้วะ”
“อะไรเหรอคุณ”
“ดูเอาเอง ..... 15 นาฬิกาของคุณ”
ยุพราหันไปเห็นก้านวงศ์ก็ถอนใจเฮือก “ซวยจริงๆด้วย”
ก้านวงศ์เดินเข้ามาทักทาย “สวัสดีครับ” ก้านวงศ์ยิ้มกริ่ม “บังเอิญจังเลยนะครับ”
บ้านชีวาตม์ กิ่งคำยืนตัวสั่นดูรูปชีวาตม์กับยุพราในโทรศัพท์มือถือของรื่นเริง
“ฉันว่ามันนอนกันแล้ว” กิ่งคำได้ยินคำยุของแม่ก็พลุ่งพล่านทันที รื่นเริงรีบเก็บมือถือของเธอคืน
“กลับมาเล่นงานมันให้หนักเลยนะ ให้มันซื้อเพชรซื้อกระเป๋าให้ด้วย เป็นการไถ่โทษ อ้อ..... อย่าลืมให้มันขึ้นเงินเดือนให้ด้วยนะ” กิ่งคำหูอื้อตาลายไม่อยากฟังอะไรอีกต่อไปแล้ว แค้นใจที่ชีวาตม์ทำแบบนี้ได้ลงคอ
ที่นั่งพักแขกหน้าแผนกต้อนรับ
“มาเที่ยวกันเหรอครับ” ก้านวงศ์ยียวน
“มาธุระครับ”
“มาธุระ? แหม ...ธุระอะไรหนอ ชักอยากจะรู้ซะแล้ว”
ยุพราตรง ๆ “มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณเลย”