บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 2 หน้า 3
“ไอ้ดวล!”
“พ่อเที่ยวแต่ด่าว่าชาวบ้านไปทั่ว ใครๆ ก็ไม่ดีทั้งนั้น พ่อเห็นแต่ตัวเอง”
“ไอ้ดวล!!!!” ดำเกิงโกรธหน้าแดง ตรงเข้าไปยันที่ยอดอกดวล จนล้มหงายไปกองกับพื้น “ปากดีนักนะมึง”
สกาวตกใจ “ดวล! …..” สกาวเข้าไปประคองลูก แต่เหมือนเลือดเข้าตา ดวลหยุดไม่ได้แล้ว
“พ่อเคยทำอะไรสำเร็จบ้าง ล้มเหลวทุกอย่าง พ่อมันก็ไอ้ขี้แพ้เหมือนกันนั่นแหละ”
ดำเกิงเดินอาดๆ จะเข้ามาจัดการดวล แต่สกาวพุ่งเข้าไปกอดขาดำเกิงไว้ “อย่านะ”
สกาวหันไปบอกดวล “ไป...ดวล! ออกไปก่อนไป”
ดำเกิงพยายามสลัดสกาวออก แต่สกาวกอดขาไว้แน่น ดวลค่อยๆ ลุก ดวลมองภาพแม่ที่กอดขาพ่อที่กำลังอาละวาด ด้วยความหมดหวังและเวทนาแม่เหลือเกิน “ดวล.... ออกไปสิลูก!” สกาวตะโกนสุดเสียง
ดวลค่อยๆ เดินออกจากบ้านไป
หน้าบ้านดำเกิง ดวลเดินออกมาจากบ้าน หน้าเครียด ดวลยังคงได้ยินเสียงพ่อ ดังไล่หลังมาเป็นระยะ
“ไอ้ดวล! ไอ้เด็กเวร แกไม่ตายดีแน่ ฉันจะฆ่าแก”
นาราชะเง้อมองดวลจากนอกรั้ว ด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นดวลเดินออกมา จึงรีบเข้าไปหา
“ดวล! ดวลจะไปไหน” ดวลไม่หยุดเดิน “ดวล เราถามว่าจะไปไหน”
เมื่อเห็นดวลไม่หยุด นาราจึงฉุดแขนไว้ “อย่าไปเลยนะดวล เข้าไปขอโทษคุณลุงซะนะ เชื่อเราเถอะ”
“คนอย่างนั้นมันน่าขอโทษตรงไหน”
“ดวล!!!! ทำไมถึงพูดอย่างนั้นล่ะ นั่นพ่อดวลนะ”
“เค้าไม่ใช่พ่อเรา เค้าไม่เคยเห็นเราเป็นลูก”
“ก็ดวลเป็นซะอย่างงี้ไง”
“ใครๆ ถึงไม่รักเราใช่มั้ย... ไม่มีใครรักเราซักคน”
“ไม่จริง แม่ดวลไง พี่เดือนอีก แล้วก็เรา... เราไงดวล เรารักดวลนะ”
ดวลมองหน้านารานิ่ง นี่มันไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมเลย ที่ดวลจะได้มารับรู้ความรู้สึกของนารา เพื่อนที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็ก แน่นอนว่า ดวลเองก็คิดเหมือนกันกับนารา ในความเงียบงัน ถูกแทนที่ด้วยเสียงดำเกิง ที่ตะโกนออกมาจากในบ้านด้วยความโมโห “ไอ้ดวล!.... แน่จริงก็กลับมาสิวะ”
ทั้งดวล ทั้งนาราหันกลับไปมองในบ้าน ดวลหน้าเศร้า แกะมือนารา แล้วเดินหนีไป “ดวล! ดวล!”