บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 2 หน้า 5
“คนที่เค้าสูงส่งกว่าเรา ก็มีตั้งเยอะแยะ ถ้าวันนึงยวงโดนครอบครัวของแฟนรังเกียจ เพราะเราต่ำต้อยกว่า...คุณแม่...”
“แม่ไม่ได้พูดเรื่องชาติตระกูล แม่พูดถึงเรื่องพฤติกรรมมากกว่า...”
“โธ่ คุณแม่คะ...” เงินยวงพยายามออดอ้อน โน้มน้าวแม่
บุญหยาดเอ็ด “เอ๊ะ ยังไงกันเนี่ย ยัยยวง เป็น NGO แต่เฉพาะข้างนอกก็พอ อย่ามาพยายามประท้วง เรียกร้องหาความเป็นธรรม บ้าบออะไรในบ้านได้มั้ย” เงินยวงอ่อนใจ กับความคิดของแม่และป้าเหลือเกิน
แอฟริกาใต้ ถนนสายช็อปปิ้ง เดือนสิบ ยุพรา เลือกซื้อของฝากกันอยู่
“เธอกะจะเหมาหมดร้านเลยหรือไง”
“ของฝากที่บ้าน กับฝากธารน่ะ... ไม่รู้ธารจะชอบหรือเปล่า”
ยุพราเห็นเดือนสิบดูหน้าเศร้าๆ เลยพูดให้กำลังใจ สไตล์ยุพรา
“ชอบแหละ ได้ของฟรี เอ๊ย ของฝาก เป็นใครก็ชอบทั้งนั้น”
เดือนสิบงอนๆ “หึ ขอบใจ”
สวาทวิมลเดินมากับเที่ยงวัน เดือนสิบหันมาเห็นเที่ยงวัน ใจเดือนสิบเต้นแรง แต่เที่ยงวันเบือนหน้าหนีเสียดื้อๆ ทำเอาเดือนสิบใจเสีย สวาทวิมลร้องทัก 2 สาว “ได้อะไรกันบ้างหรือเปล่าจ๊ะสองสาว”
“นิดหน่อยค่ะ คุณน้า ส่วนรายนั้นกำลังจะเหมาตลาด” เดือนสิบย่นจมูกใส่ยุพรา
“งั้นเชิญตามสบายนะ น้าไม่ไหว ขอกลับไปนั่งรอในรถดีกว่า”
“เราก็กำลังจะกลับพอดีเลยค่ะ ไปพร้อมกันนะคะ”
“งั้นยุพไปกับคุณน้าก่อนนะ เดือนยังได้ของไม่ครบเลย”
ยุพราไล่ขำๆ “ไปๆๆๆ ไปเหมาให้หมดตลาดเลย เอาของมานี่ จะได้ซื้ออีกเยอะๆ”
ยุพราดึงถุงของมาถือ แล้วไล่เดือนสิบให้เดินไป เดือนสิบสบตาเที่ยงวันแว่บหนึ่ง ก่อนจะเดินจากไป
“เที่ยงจะเดินต่อก็ได้นะลูก แม่มีเพื่อนกลับรถแล้ว”
เที่ยงวันพยักหน้าหงึกๆ ยุพรารู้สึกหมั่นไส้เที่ยงวันอยู่เนืองๆ ที่ดูเหมือนเป็นคนเย่อหยิ่งอยู่ตลอดเวลา
สวาทวิมลชวนยุพราเดินไปที่รถ เที่ยงวันมองตามเดือนสิบ เห็นหลังไวๆ
เดือนสิบเดินช็อปปิ้งดูของไปเรื่อยๆ จนมาถึงร้านค้าแห่งหนึ่ง เดือนสิบจึงหยุดดูสินค้า เที่ยงวันแอบมองอยู่ห่างๆ
หญิงพื้นเมืองคนหนึ่ง เดินเข้าร้านไป ดูเหมือนตั้งใจจะเลือกดูของใกล้ๆ เดือนสิบ ทั้งที่ร้านออกจะกว้าง เที่ยงวันเห็นความผิดปรกติ จึงจับตามองดูหญิงพื้นเมืองคนนั้นไม่วางตา หญิงพื้นเมืองคนนั้นทำทีเดินชนเดือนสิบจนเซ