บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 19 หน้า 9
“ผมยุ่งๆนะครับคุณแม่ งั้นผมขอตัวนะครับ ทุกคนรอผมอยู่”
“จ๊ะ .... ไปเถอะ อย่าให้ใครรอ มันไม่งาม”
ลำธารไหว้ลาทุกคน แล้วก็เดินออกไปโดยไม่แม้แต่จะหันมามองมิถุนา มิถุนาอยากจะกรี๊ดออกไป เชิญจิตจิกแขนมิถุนาแน่น กลัวลูกจะหลุด
“เดี๋ยวเราทานข้าวกันดีกว่านะคะ ให้เด็กจัดโต๊ะแล้ว”
“ค่ะ คุณป้า”
ศูนย์การค้า เอนพาดวลออกมากินข้าว ดวลเล่นยาค่อนข้างหนัก จึงกินอะไรไม่ค่อยลง
“ทนๆกินเอาหน่อยเว้ย กูเลี้ยงมึงได้เท่านี้แหล่ะ ช่วงนี้ช็อต”
“ข้าวนะมันดีอยู่แล้ว แต่กูกินไม่ลง ไม่อยากกิน....มึงอย่ามาทำเป็นไม่รู้หน่อยเลยว่าทำไมกูไม่อยากข้าว.... กูอยากอย่างอื่นมากกว่า”
“ขนาดข้าวยังไม่มีตังจะแดกกันเลย อย่ามาพูดถึงขนม ช่วงนี้กูกรอบ”
“เออๆ....” เอนเหลือบตาไปเห็นเฮียเปียว “ฉิบหายแล้ว” เอนควักเงินส่งให้ดวล
“ไอ้ดวล มึงจ่ายเงินที กูไปห้องน้ำก่อนนะ เยี่ยวจะแตก” เอนไม่ทันจะได้ลุกก็มีมือมากดไหล่ให้นั่งลง
“จะไปไหนจ้ะน้องเอนรูปหล่อ”
“ปละ....ปล่าวนี่ครับ”
เฮียเปียวเดินเข้ามาสมทบ “แหม....แว๊บเก่งนักนะ พ่อนินจา เดี๋ยวตบคว่ำเลย”
“อะไรวะเอน”
“ไม่มีอะไร! มึงเดินเล่นไปก่อนนะ กูคุยธุระแป๊บนึง”
“แต่....”
“ไปเถอะ! เดี๋ยวเสร็จธุระกูจะโทรหา”
ดวลพยักหน้ารับรู้แล้วก็เดินลุกออกไป ใจก็ยังห่วงดวลอยู่ คอยหันมาเป็นระยะ เอนโบกมือไล่
ศูนย์การค้า ร้านข้าว เฮียเปียวลั่น “จะเคลียร์เงินให้กูได้เมื่อไหร่ไอ้หน้าหล่อ”
“ผมขอเวลาหน่อยนะเฮีย ช่วงนี้งานน้อย”
“เห็นพักก่อนอู้ฟู่เหลือเกินนี่ ทีมีเงิน ไม่รีบเคลียร์ให้กูก่อนล่ะ”
“ผมเคลียร์แน่ เฮียไม่ต้องห่วง ช่วงนี้เช็คยังไม่ออกนี่เฮีย”
“ก็ส่งยาให้เฮียเค้าเหมือนก่อนสิ ง่ายๆเงินก็ดี”