บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 1
ข้ามสีทันดร ตอน 1
บทประพันธ์ : กฤษณา อโศกสิน // บทโทรทัศน์ : กู๊ดโฮป
กลางคืน เที่ยงวันนั่งตัวสั่นอยู่ในห้องที่มีแสงสลัว เที่ยงวันบรรจงฉีดยาเข้าเส้นและเมื่อดึงเข็มออกร่าง เที่ยงวันก็หงายพิงพนักโซฟา เที่ยงวันลอยละล่องไปกับความฝันอย่างหาที่สุดไม่ได้ ประตูห้องเปิดออก แสงลอดเข้าจนเที่ยงวันแสบตา ฟานค่อยๆเดินเข้ามาหน้าตาผิดหวังมาก ยิ่งเมื่อเดินเข้ามาใกล้แล้วเห็นเข็มฉีดยาและร่องรอยของการเพิ่งใช้มันบนแขนของเที่ยงวัน เที่ยงวันยิ้มให้ฟาน เที่ยงวันควบคุมตัวเองแทบไม่ได้ “ฟาน ..... ฟาน”
“ไหนบอกจะเลิก ....” ฟานหันหลังจะเดินออก แต่เที่ยงวันรวบรวมกำลังคว้าแขนฟานไว้ “ปล่อย!”
“ฟาน ......ฟานอย่าไป”
ฟานหันมามองหน้าเที่ยงวันด้วยความปวดร้าว
กลางคืน บนถนนแห่งหนึ่ง ภายในรถ เที่ยงวันขับรถด้วยความเร็วและหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง ฟานกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว “หยุด!!!! หยุดเดี๋ยวนี้” ฟานกลัวจนร้องไห้ออกมา เหมือนคนเสียสติ
ริมถนนแห่งหนึ่ง รถของเที่ยงวันค่อยๆ แล่นช้าลงและจอดยังไม่ทันสนิทดี ฟานก็พุ่งตัวออกมาจากรถอย่างรวดเร็ว “ฟาน........อย่าไป”
เที่ยงวันเมายา เที่ยงวันยังพอมีสติ แต่ก็ควบคุมมันไม่ค่อยได้ ฟานยังคงตื่นตกใจ 2 มือกอดตัวเองไว้ด้วยความกลัว ปากคอเธอสั่นและน้ำตาร่วง
“ฟาน ขอร้องเถอะนะ…”
“เราเลิกกันแล้วนะเที่ยง ฟานจะไปไหน เที่ยงจะมาสนใจอะไร”
“แล้วเที่ยงล่ะ เที่ยงจะอยู่กับใคร...ฟาน ขอร้องเถอะ” เที่ยงวันอ้อนวอนด้วยน้ำตา แต่ด้วยฤทธิ์ยาทำให้เที่ยงวันพูดจาอ้อแอ้และบางครั้งก็หลุดหัวเราะออกมาด้วย ฟานได้แต่มองด้วยความสมเพช แท็กซี่คันหนึ่งแล่นเข้ามา ฟานเห็นเข้าก็โบกเรียก แท็กซี่แล่นเข้ามาจอด “ตัวของเที่ยงเอง เที่ยงยังไม่รักเลยแล้วเที่ยงจะรักฟานได้ยังไง”
ฟานจะเดินไปขึ้นรถ เที่ยงวันลงจากรถเพื่อจะหยุดฟาน แต่เที่ยงวันยังเมายาอยู่ “ฟาน!!!! ฟาน!!!”
สมองของเที่ยงวันเห็นเป็นภาพหลอน ว่ามีรถตำรวจแล่นเข้ามาล้อมเขาเต็มไปหมด “ตำรวจ ...... ตำรวจ”
ฟานตกใจเพราะเที่ยงวันดูคลุ้มคลั่งและหวาดกลัว ฟานเองก็กลัวเที่ยงวัน เที่ยงวันรีบมุดเข้าไปในรถ แล้วรีบขับหนีไปอย่างรวดเร็ว “เที่ยง ....... เที่ยง!”