บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 1 หน้า 4
ยุพราลากเดือนสิบให้เดินหนีไปอีกทาง ทำให้เดือนสิบหันไปพบว่า เที่ยงวันกำลังยืนจ้องมองอยู่และไม่มีท่าทีจะวางตา ทำให้เดือนสิบตกประหม่าไปเหมือนกัน “โอ้โห คุณเดือนของเราสวยเข้าตาหนุ่มแฮะ”
“ยุพ! พูดอะไรก็ไม่รู้”
“ก็ดูสิ มองไม่วางตาเลย”
เดือนสิบหันมองอีกที เที่ยงวันก็ยังมองอยู่ เดือนสิบทำหน้าไม่ถูก รีบลากยุพราออกไปจากตรงนั้นทันที
เที่ยงวันยังมองตามเดือนสิบ ชีวาตม์มองเที่ยงวันยิ้มๆ “เห็นมะ บอกแล้วว่าทางนั้นก็สวย”
เที่ยงวันได้สติ รีบดึงสายตากลับ
“เอาเถอะ งั้นเดี๋ยวไปเจอกันที่รถนะ มีเวลาอีกครึ่งชั่วโมง”
“ครับพี่” เที่ยงวันทอดสายตาออกไปที่ทะเลแก้เขิน แต่ก็อดเหลือบมองตามหลังเดือนสิบไปไม่ได้
แหลมกู๊ดโฮป ทีมงานนิตยสารแฟชั่นและท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่ง กำลังขะมักเขม้นกับการถ่ายแบบ สไตลิสต์กำกับท่าทาง ดูความเรียบร้อยของชุดที่ก้านวงศ์ใส่ ช่างหน้าช่างผมเข้าไปทัชอัพ ช่างภาพกดชัตเตอร์ ก้านวงศ์แอคท่า ถ่ายแบบ นภางค์ยืนคุมกอง ดูเป็นคุณนายอยู่ไม่ไกลกันนัก สักพักรื่นเริงเดินเข้ามาหานภางค์
“งานของคุณน้องนี่น่าสนุกนะคะ คงจะได้ไปเที่ยวไหนๆ เยอะเลย น่าอิจฉาน่ะคะ”
“พูดอะไรอย่างนั้นละคะคุณพี่ มีลูกชายเป็นเจ้าของบริษัททัวร์อย่างนี้ คุณพี่จะเที่ยวทั้งปีก็เที่ยวได้นี่คะ”
“ชีวาตม์น่ะเหรอคะ ไม่ใช่ลูกชายค่ะ ลูกเขย... ความจริงยัยกิ่งลูกสาวของคุณพี่ต้องมาด้วยกัน แต่ดันติดทำ... เอ่อ... ทำธุระเรื่องเงินๆ ทองๆ นะค่ะ เลยเทแม่ซะงั้น คงไม่รู้ว่าเที่ยวนี้เค้ามีถ่ายแบบกันด้วย ไม่งั้นไม่พลาดแน่ๆ”
“ทริปเปิดเส้นทางใหม่แบบนี้ คุณชีวาตม์ก็น่าจะเชิญทีมของน้องมาเก็บภาพสวยๆ ไปลงเพจนะค่ะ”
“เสียดาย ถ้ากิ่งคำลูกสาวพี่เด็กกว่านี้สักสี่ซ้าห้าปี จะเอามาให้คุณน้องดูตัว รายนั้น...สวยเหมือนแม่ค่า” รื่นเริงหัวเราะร่า ก้านวงศ์ถ่ายแบบเสร็จ ก็เดินเข้ามาสมทบ “เป็นไงบ้างครับ พี่นภางค์”
“เยี่ยมเลยจ้ะ”
“แล้วนี่...”
นภางค์แนะนำ “คุณพี่...”
“พี่รื่นเริงค่ะ คุณน้อง...”
“ก้านวงศ์ครับ คุยอะไรกันอยู่ครับ น่าสนุก”
“ไม่มีอะไรหรอก ทำความรู้จักกันนะจ้ะ มาได้ 2-3 วันแล้ว ยังรู้จักกันไม่หมดเลย ว่าใครเป็นใครบ้าง”
“ค่อยเป็นค่อยไปค่ะ คุณน้อง เดี๋ยวก็รู้จักกันเอง”