บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 23 หน้า 3
“เที่ยงไม่ได้เปลี่ยน .... นี่แหล่ะคือเที่ยงตัวจริงๆ คนที่เลวร้ายที่ฟานเคยเจอนั่นไม่ใช่เที่ยง... และตอนนี้เค้าไม่อยู่แล้ว เหลือแต่เที่ยงคนนี้”
“เที่ยงแบบนี้ดีที่สุดแล้ว” เที่ยงวันยิ้มเขินมันทำให้ฟานยิ่งใจเต้น ฟานหลงรักเที่ยงวันอีกครั้ง และครั้งนี้เหมือนฟานเองก็ต้องการที่พึ่งอยู่พอดี
บ้านดำเกิง ห้องน้ำในห้องนอนดวล ดวลยืนมองหน้าตัวเองในกระจก ปีที่ผ่านมาดวลเจออะไรเยอะมาก ดวลดีใจที่ยังได้กลับมายืนอยู่ในบ้านสภาพที่ยังค่อนข้างดีอยู่ ดวลหยิบแปรงสีฟันมาจะบีบยาสีฟันใส่ แต่ยาสีฟันหมด จึงเปิดดูในลิ้นชักเพื่อหายาสีฟันอันใหม่ เมื่อหยิบกล่องยาสีฟันใหม่ออกมาเปิดเขาก็พบห่อยาเล็กๆ มันเป็นยาไอซ์ที่ห่อไว้อย่างดีและซ่อนไว้อย่างมิดชิดในกล่องยาสีฟันนี้ ดวลหยิบมันออกมายืนจ้อง ความยากมันผุดขึ้นมาเหมือนฟองอากาศลูกใหญ่ ดวลพยายามบอกมันว่าไม่ต้องการมันแล้ว ดวลทิ้งมันลงชักโครกก่อนจะกดน้ำตาม แต่เมื่อห่อยาจะไหลลงท่อ ดวลกลับรีบฉวยมันขึ้นมา ดวลเริ่มรู้สึกหวั่นไหว หรือจะใช้มันอีกซักครั้งเป็นครั้งสุดท้าย เหมือนจูบสุดท้ายก่อนลาจาก ดวลเกือบจะเปิดห่อออกแล้ว แต่มีเสียงเคาะประตูห้องน้ำก่อนตามมาด้วยเสียงนารา “ดวล .... ดวลอยู่ในนั้นหรือเปล่า”
“อืม .... ขี้อยู่”
“ว้าย!”
ห้องนอนดวล นารารีบผละออกจากประตู “น่าเกลียดที่สุด ..... ออกมาเร็วๆเลยดวล”
“เออน่ะ ...... เดี๋ยวออกไป”
นาราเดินไปรอบๆห้องหยิบนั่นนี่ดูอย่างสนใจ เมื่อพบหนังสือที่ถูกใจแล้ว นาราจึงหยิบมันและลงนั่งที่พื้นข้างเตียงและเปิดมันดูภาพสวยๆ พร้อมอ่านเรื่องเพื่อฆ่าเวลาในการรอดวล
ในห้องน้ำ ดวลนั่งจ้องซองยา และเมื่อหวนคิดถึงสิ่งต่างๆที่ผ่านว่า ดวลต้องเดือดร้อนแค่ไหน พี่สาว พ่อ แม่ ต้องมาทุกข์เพราะดวลมากแค่ไหน ดวลจึงตัดสินใจเปิดซองยา แล้วเทมันทิ้งลงชักโครก ก่อนจะกดมันลงไปอย่างรวดเร็ว ดวลรีบอาบน้ำไล่ความฟุ้งซ่านออกจากหัวให้หมด
ออฟฟิศนภางค์ ก้านวงศ์หลุบตาลงต่ำ ไม่ค่อยกล้าสบตานภางค์
“อยากได้งาน .... งานของพี่จะมีอะไร้ ก็แค่ถ่ายแบบกิ๊กๆก๊อกๆ เงินมันสู้เป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้า อย่างที่ก้านเคยรับไม่ได้หรอกนะ”
“พี่นภางค์อย่าพูดอย่างนั้นสิครับ ผมก็เจ้าประจำถ่ายแบบกับพี่อยู่แล้ว”