บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 23 หน้า 5
พ่อนาราเดินตามมาพอดี “มีอะไรหรือเปล่าครับ” พ่อนาราเห็นภาพดวลนุ่งผ้าเช็ดตัว ก็ชะงักไปนิดหนึ่ง
“มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ไอ้ดวล! ….อัปรีย์จริงๆ”
“พ่อ ไม่ใช่นะพ่อ”
“เห็นอยู่ตำตาแบบนี้ มันจะมีอะไรได้อีก”
“ไม่ใช่นะคะคุณลุง”
“ฟังเด็กๆก่อนดีมั้ยครับ”
“ไอ้ดวล ..... ไอ้เวรเอ๊ย ในบ้านก็ไม่เว้น” ดำเกิงเดินเข้าไปลุยดวลทันที “พ่อ! ฟังดวลก่อน”
ดำเกิงไม่ฟัง ลุยใส่ดวลจนดวลต้องป้องกันตัวจึงพลาดไปผลักดำเกิงล้มลง “โอ๊ย! ไอ้ดวล!”
“พ่อ! ...... ผมไม่ได้ทำอะไร” ดวลเห็นท่าว่าพ่อคงไม่ฟังตนแน่ๆ ดวลรีบคว้าเสื้อผ้าที่กองอยู่แถวๆนั้น และกระเป๋าแล้ววิ่งออกจากห้อง และเมื่อจะผ่านพ่อนาราไป “ผมไม่ได้ทำอะไรจริงๆ คุณอาเชื่อผมนะ”
ดวลผลุนผลันลงบันไดไป
“ดวล อย่าไป ..... ดวล” นาราตะโกน
ถนนหน้าบ้านดำเกิง ดวลวิ่งออกมาหน้าบ้าน รีบสวมเสื้อยืด และหิ้วกางเกงกระเป๋าและรองเท้า กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปจากบ้าน โดยมีดำเกิงแผดเสียงตามมา “ไอ้ดวล! ไอ้สารเลว แกทำอย่างนี้ได้ยังไง”
ในรถเดือนสิบ สกาวร้อนใจนั่งแทบไม่ติด
“ได้ออกมาซื้อของทั้งที ทำไมแม่รีบกลับจังคะ ได้ของครบหรือเปล่า”
“เดือน ..... แม่ร้อนใจยังไงไม่รู้ลูก”
“แม่คิดมากไปหรือเปล่าคะ”
“ไม่รู้สิลูก ...... ยังไงก็กลับบ้านก่อนดีกว่า” ระหว่างที่คุยกัน ตาของสกาวก็เหลือบไปเห็นดวลวิ่งสวนไป
“เดือน! นั่นดวล”
“ไหนคะแม่”
“นั่น! …..กลับรถสิลูก กลับรถเร็วเข้า” เดือนสิบรีบกลับรถโดยเร็ว แต่เมื่อกลับรถได้ ดวลก็หายไปแล้ว
“ดวลหายไปแล้ว ดวลไปไหนแล้ว!”
ห้องรับแขก บ้านดำเกิง นารายังคงร้องไห้ไม่หยุด สกาวก็เช่นกัน “พ่อน่าจะฟังดวลพูดก่อน”