บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 20 หน้า 2
ส่วนฟากเที่ยงวัน และเดือนสิบ
“ตัดสายไปแล้ว”
“โธ่ .... เราต้องไปหาที่บ้านค่ะ”
“ไม่ได้ครับ พี่วาตม์จะสงสัย ..... เค้าอาจสงสัยอยู่ว่าผมไปพบคุณกิ่งคำทำไม”
“เราก็บอกคุณชีวาตม์ไปสิคะว่าอยากให้คุณกิ่งช่วยตามหาดวลให้”
“แล้วเราจะอธิบายให้พี่วาตม์ฟังว่ายังไงล่ะครับ ...เรื่องเอน ถ้าพี่วาตม์รู้เขาจะเสียใจแค่ไหน พี่วาตม์รักคุณกิ่งมากนะครับ”
“คุณเที่ยงคิดว่าจะปิดเรื่องนี้ไม่ให้คุณวาตม์รู้เหรอคะ”
“ผมหวังว่าคุณกิ่งคำจะกลับใจและเลิกใช้ยา กลับไปมีชีวิตดีๆเหมือนเดิม แล้วเก็บความลับนี้ไปกับตัวเองตลอดไป”
“แล้วมันยุติธรรมกับคุณชีวาตม์แล้วเหรอคะ”
“ผมไม่รู้ รู้แต่ผมไม่อยากให้พี่วาตม์เจ็บปวด บางทีการไม่รู้อะไรซะเลย คงจะดีกว่านะครับ”
เอนถูกลากตัวมายังที่หนึ่งที่เป็นที่ลับตาคนมาพบเฮียเปียว “เฮียเปียว”
“มึงเบี้ยวกูอีกแล้วนะ ไอ้เอน”
“ฉันเปล่านะเฮีย เพื่อนผมต่างหาก มันเกิดป๊อดขึ้นมานะเฮีย ขอเวลาผมหน่อยนะเฮีย”
“แล้วค่าเสียหายล่ะ”
“ผมไม่มีหรอก ขอเวลาหน่อยนะเฮีย ผมเคลียร์ได้แน่ๆ”
“งานง่ายๆทำไมมันทำพลาด”
“ผมไม่รู้นะเฮีย”
“งานแรก ทำไมไม่ประกบมัน ปล่อยให้มันขโมยของแล้วหนีไปแบบนี้ได้ไง”
“มันไม่หนีหรอก เชื่อผมนะเฮีย ผมจะไม่ให้พลาดแบบนี้อีกขอร้องนะเฮียนะ”
“แต่ยังไงวันนี้ กูขอเก็บดอกหน่อยแล้วกันนะ”
“ผมไม่มีหรอกเฮียเงินน่ะ”
“ใครบอกว่ากูจะเอาเงินล่ะ ....เฮ้ย! จัดการซิ” ลูกน้องเฮียเปียวอัดเอนลงไปกอง และจะต่อยหน้า
“เฮ้ย! ห้ามต่อยหน้าโว้ย เดี๋ยวมันไปทำงานหาเงินมาจ่ายหนี้กูไม่ได้”
“ครับเฮีย” ลูกน้องกระทืบเอนเละแต่ไม่ให้โดนหน้า เครื่องมือทำมาหากินของเอน
ออฟฟิศเดือนสิบ ชีวาตม์ทุกข์มากเขาไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร มีแต่ยุพราเท่านั้นที่พอจะปรึกษาได้