บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 20 หน้า 5
แล้วนะ เก่งมากนัก ก็อย่าร้องไห้กลับบ้านสิวะ”
“คุณ! ทำไมพูดแบบนี้ ...ดวล! กลับมาลูก .... กลับมาบ้านก่อน”
สกาวตะโกนแทรกเพื่อให้ดวลซึ่งอยู่ปลายสายได้ยิน
“เอาเถอะ ไม่มีที่ไปแล้วก็กลับมาก็ได้นะ”
“ดวล! พ่อให้กลับบ้านแล้วลูก กลับมานะลูกนะ”
ดำเกิงยิ้มกริ่มอย่างผู้ชนะ แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มเมื่อดวลวางสายไปเสียก่อน “ดวล! ดวลอย่าเพิ่งวางสายนะลูก”
สายถูกตัดไปแล้ว สกาวหัวใจสลาย
ตู้โทรศัพท์สาธารณะ ดวลวางสายด้วยความเคว้งคว้าง สายตาของดวลแข็งกร้าวขึ้นมาด้วยทิฏฐิ ไม่ชอบถ้อยคำทับถมเหยียดหยามของพ่อเลย มันทำให้ดวลรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า และจากนี้ไปดวลจะทำให้พ่อเห็นว่า เขาไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอกอย่างที่พ่อดูถูกเอาไว้
เที่ยงวัน และเดือนสิบ นัดกับกิ่งคำ
“เอนไปไหนแล้วไม่รู้ พวกคุณคิดเหรอว่าเอนจะโง่อยู่ที่เดิมให้พวกคุณมาตามได้”
“ผมถึงต้องการให้คุณช่วย”
“หึ! เค้าคงติดต่อฉันมาหรอกนะ ก็ฉัน ...... เอ่อ .....” กิ่งคำหยุดพูด เดือนสิบร้อนใจ “มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ช่างเถอะ ..... เอาเป็นว่าฉันคงช่วยอะไรคุณไม่ได้หรอกนะคะ”
“เอนคงไม่ยอมทิ้งแหล่งเงินของเขาหรอก” เที่ยงวันเปรย
“หมายความว่าไง?”
“เอนรู้ว่าคุณมีเงิน .... และคุณต้องการของจากเขา” กิ่งคำนิ่ง มันก็จริงของเที่ยงวัน
“ได้โปรดนะคะ ถ้าดวลเข้าไปยุ่งกับการค้ายา มันคงไม่ใช่ แค่เข้าคุกแน่ๆ อาจมีโทษหนัก.... เดือนไม่อยากเสียน้องไปค่ะ”
“คุณเองก็ควรคิดเรื่องนี้นะครับ อย่าให้ทุกอย่างมันถลำไปกว่านี้ หยุดทุกอย่างซะตั้งแต่ตอนนี้ ยังไม่สาย”
“ถ้าไม่ใช่เพราะเพื่อนคุณ ชีวิตฉันคงไม่ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้”
“ยุพน่ะเหรอคะ .... คุณกิ่งคะ เดือนรับรองได้ค่ะ ยุพกับคุณวาตม์ไม่มีทางยุ่งเกี่ยวกันแน่นอนค่ะ ยุพไม่ใช่คนที่จะยุ่งกับคนที่มีภรรยาแล้วแน่ๆ เดือนรู้จักยุพดีค่ะ”
“ช่างเถอะ ..ตอนนี้วาตม์ก็คงจะเบื่อฉันแล้ว ฉันไม่มีใครต้องแคร์แล้ว”
“แม่คุณล่ะครับคุณกิ่ง แม่เหลือแต่คุณนะครับ ถ้าคุณเป็นอะไรไป แม่คุณจะทำยังไง”