บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 4 หน้า 2

จินดาสู้เต็มที่ แต่สินีแข็งแรงกว่า เหวี่ยงจินดาไปกระแทกกับต้นไม้ แล้วตามเข้าไปจับหัวจินดาโขกกับต้นไม้แล้วเอาผ้าโปะยาสลบในมืออุดจมูกจินดาซ้ำไปอีกที สิโรจน์มองตามด้วยความเคียดแค้น แต่ก็ไม่รู้จะช่วยได้ยังไง

ในงานศพ ศพของสิโรจน์นอนบนตั่งให้ญาติมารดน้ำศพภรรยาคนที่หนึ่งกับคนที่สองและบรรดาลูกๆทะยอยกันรดน้ำศพ ลาภิณ เจติยา และนวัช ยืนอยู่ใกล้ๆ ต่างกวาดตามองหานิษฐาอยู่  

ลาภิณมองไปรอบๆ งาน “ฐาหายไปไหนเนี่ย”

“ฐาฝากมือถือไว้กับผม คงอยู่แถวๆ นี้ล่ะ”

“อาจจะไปห้องน้ำก็ได้ เดี๋ยวเจไปตามให้ค่ะ”

ภรรยาคนทีสองเดินเข้ามาหาพวกเจติยาซะก่อน “พวกคุณจะรดน้ำศพรึเปล่า ถ้าจะรดก็เร็วๆเข้า ถ้าแขกเหรื่อฉันมา ไม่มีใครมาคอยบริการพวกคุณหรอกนะ” 

“งั้นพวกเราไปรดก่อนก็ได้ เดี๋ยวฐาก็มา”

“ค่ะ” เจติยาเดินนำไปรดน้ำศพ

นวัชผายมือเชิญลาภิณก่อน เจติยาเดินไปคุกเข่าไหว้ศพ แล้วหยิบขันเล็กๆตักน้ำที่เตรียมไว้รดลงบนมือศพ เจติยาเหลือบตามองหน้าสิโรจน์ ชะงักไปเมื่อเห็นสิโรจน์น้ำตาไหลทางหางตาเป็นสายเลือด 

สิโรจน์เปิดตามองเจติยาด้วยแววตาขอร้อง “ช่วยลูกผมด้วย”

เจติยาผงะไปด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น

นิษฐา และจินดา ถูกจับมัดมือมัดเท้าอยู่เบาะหลังทั้งคู่ นิษฐารู้สึกตัวก่อน เผยอตามองเห็นสินีกำลังเร่งรีบขับรถ นิษฐาพยายามดิ้นเมื่อรู้สึกตัวว่าถูกมัดแต่ก็ไม่สำเร็จ  

สินีเหลือบตามองกระจกส่องหลังเห็นนิษฐาฟื้นแล้ว “รู้สึกตัวแล้วเหรอะ”

“ทำไมอาทำกับฐาแบบนี้ ฐาไม่เคยทำอะไรให้อาเจ็บช้ำน้ำใจเลยซักนิดเดียว”

สินีตะคอก “แกไม่เคย แต่พ่อแกเคย พ่อแกมันเลว เอาเปรียบฉันที่เป็นน้องแท้ๆ มาตลอด” สินีมีสีหน้าสะใจ “รู้มั้ยตอนที่พ่อแกเป็นอัมพาต ฉันสะใจแค่ไหน”

“แต่พ่อก็ตายไปแล้ว อาจะ... “ นิษฐาฉุกคิดขึ้น “หรือว่าอาเป็นคนฆ่าพ่อ”

สินีหัวเราะด้วยความสะใจ  นิษฐาหน้าซีดไป มองซ้ายขวาพยายามหาทางเอาตัวรอด สัมผัสได้ว่าตนและจินดาอยู่ในสถานการณ์อันตราย

ลาภิณกำลังขับรถยนต์ตามทางสินีไป 

โดยเจติยากำลังคุยมือถืออยู่ “เจมั่นใจค่ะผู้กองว่าฐาต้องถูกจับตัวไปที่สวนนั่นแน่ ได้ค่ะ เจกับคุณต้นกำลังเดินทางไป ค่ะ สวัสดีค่ะ” เจติยากดวางสาย