รีเซต

บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 19 หน้า 4

บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 19 หน้า 4
16 กรกฎาคม 2557 ( 11:50 )
1.5M
รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 19
14 หน้า

นทีวิ่งตามเข้ามาในห้องน้ำ ก็เห็นเจติยาโก่งคออาเจียนอยู่ นทีมองด้วยความผะอืดผะอมจะอ้วกตาม ต้องเข้าไปช่วยลูบหลังให้พี่สาวห่างๆ เล็กน้อยเบือนหน้าไปทางอื่น  เจติยาบ้วนน้ำไปมา  

นทีไปดึงทิชชู่มาให้เจติยาเช็ดปาก“เป็นไงบ้างพี่”

เจติยาตอบเพลียๆ “ผะอืดผะอม แล้วก็เวียนหัวนิดหน่อย”

นทีประคองเจติยาออกมาจากห้องน้ำ “อาการพี่แปลกๆนะพี่เจ ทั้งเวียนหัวทั้งอ้วกท้องรึเปล่าเนี่ย”

เจติยาตกใจขึ้นมาทันทีที่ได้ยินนทีพูด เพราะเป็นสิ่งที่ตนเองก็นึกไม่ถึงเหมือนกัน “นที ออกไปร้านขายยาให้พี่ทีสิ”

 

นทีเดินกระสับกระส่ายไปมา รอเจติยาอยู่หน้าห้องน้ำในห้องนอนลาภิณ “รู้ผลรึยังพี่เจ” เจติยายังเงียบ “พี่เจ  นานไปแล้ว ผมอยากรู้ผล  ผมจะได้เป็นน้ามั้ย”

เจติยาเปิดประตูห้องน้ำออกมาสีหน้านิ่งๆ

“ผลล่ะพี่ 2 ขีดรึเปล่า” เจติยายื่นอุปกรณ์ตรวจการตั้งครรภ์มาให้นทีดู  นทีเห็นอุปกรณ์บอก 2 ขีด “2 ขีดนี่พี่  พี่เจท้องแล้ว พี่เจท้องแล้ว”

นทีเฮดีใจลั่นบ้านราวกับเป็นพ่อซะเอง สวมกอดเจติยาแทบจะอุ้ม

“เบาๆ”

นทีรีบปล่อย ยิ้มแหยๆ “โทษทีพี่  ลืมตัวไปหน่อย”

เจติยายิ้มบางๆแล้วเอามือจับท้องตัวเอง  อยากให้ลาภิณอยู่ด้วยในเวลาแบบนี้

 

ลาภิณนั่งเศร้าสีหน้าเครียดอยู่คนเดียวในห้องขัง  โดยข้างนอก มีตำรวจเดินผ่านไปมา และมีตำรวจอีกคนที่นั่งดูรายงานสดผลบอลผ่านโทรศัพท์มือถืออยู่  ลาภิณเครียดหนัก ไม่เคยคิดว่าเพื่อนสนิทจะมาตาย และตนต้องตกเป็นผู้ต้องหาในคดีนี้อีกด้วย

อยู่ๆ ตำรวจที่นั่งดูรายงานผลบอลก็หลับไปทันที ชนิดไม่มีปี่มีขลุ่ย  ตำรวจที่เดินผ่านไปมาก็ล้มลงหลับสนิทไป  ลาภิณมองเหตุการณ์ดังกล่าวด้วยความตกใจ

รอยเท้าดำๆ คู่หนึ่งปรากฏขึ้นที่พื้น เดินช้าๆเข้ามาหาลาภิณ   ลาภิณมองรอยเท้าดำๆ ที่พื้น ที่เคลื่อนหน้ามาหยุดตรงหน้ากรงขัง แล้วปรากฏขึ้นมาเป็นร่างกสิณทันที  

ลาภิณมองหน้ากสิณนิ่ง “แกคงคือกสิณสินะ” 

“ฉลาด  สมกับเป็นคู่ครองของเจติยา แล้วก็สมกับเป็นผู้ชายที่พิมพ์อรหลงรักด้วย” 

“ถ้าเค้าหลงรักฉันจริง เค้าคงไม่ยอมให้แกทำกับฉันแบบนี้หรอก” 

“มันจำเป็น เพราะตอนนี้ชีวิตของวนันต์กำลังอยู่ในอันตรายพิมพ์อรเป็นลูกกตัญญู เค้าทนไม่ได้หรอก ที่จะเห็นชีวิตพ่อตัวเองต้องมีอันเป็นไป” กสิณมีสีหน้าเหยียดหยาม “ไม่ได้ใจร้ายใจดำเหมือนเมียนาย ที่ทนเห็นแม่ตัวเองต้องตายต่อหน้าต่อตา โดยไม่ยอมยื่นมือเข้าช่วยเหลือเลย” 


14 หน้า