บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 12 หน้า 2
“ทุเรศ” ขาดคำพิมพ์อรก็เหลืออด ฟิวส์ขาดตบหน้ากัมปนาทเข้าไปเต็มๆทันที แต่แทนที่กัมปนาทจะโกรธ กลับหัวเราะชอบใจ แล้วมองพิมพ์อรด้วยแววตาอยากเอาชนะ พิมพ์อรเห็นสีหน้าแววตา ท่าทางกัมปนาทก็ยิ่งกลัว จนอดถอยหนีไปข้างหลังตามสัญชาตญาณไม่ได้
พิมพ์อรเรียกขอความช่วยเหลือ “กสิณ” หญิงสาวพยายามกวาดตา แต่ไม่มีวี่แววของกสิณเลย
กัมปนาทมองพิมพ์อรแล้วยิ้มแบบกวนๆ “ไม่ต้องเสียเวลาเรียกคนมาช่วยหรอก ไม่มีใครช่วยเธอได้ทั้งนั้นล่ะ” กัมปนาทสีหน้าแววตาเหมือนสัตว์ร้ายที่จะขย้ำเหยื่อไม่มีผิด ตรงเข้าหาพิมพ์อร จนพิมพ์อรถอยหลังไปชนกับโต๊ะ พิมพ์อรกลัวจับใจ พยายามจะหาทางหนี แต่ทันใดนั้น ลาภิณก็เปิดประตูเข้ามา
“น้องต้น” พิมพ์อรดีใจที่เห็นลาภิณรีบเข้าไปเกาะแขนลาภิณ
กัมปนาทไม่พอใจ “แกเข้ามาได้ยังไง”
“โชคดีที่ลูกน้องพี่จำได้ว่าเราเป็นญาติกัน”
“แล้วแกมาทำไม” กัมปนาทเหลือบตามองพิมพ์อรที่เกาะแขนลาภิณอยู่อย่างสนิมสนมนิดนึง “อ๋อ หรือว่าแม่นี่เป็นกิ๊กของแกไอ้ต้น”
พิมพ์อรชะงัก รีบปล่อยแขนลาภิณ ลาภิณหันไปพูดกับกัมปนาทด้วยความไม่พอใจ “พี่อร เป็นลูกสาวเพื่อนสนิทคุณพ่อ ผมก็เลยจะมารับพี่เค้ากลับบ้าน”
กัมปนาทจ้องหน้าลาภิณด้วยสายตาเหี้ยมเกรียม “แกคิดว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉัน แล้วจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบอย่างงั้นเหรอะ”
“ผมรู้ว่าพี่ไม่คิดจะนับญาติกับผมอยู่แล้ว แต่ผมก็รู้ว่าพี่ไม่ใช่คนโง่ ที่จะเอาตัวเองแล้วก็ธุรกิจมูลค่ามหาศาลมาเสี่ยงให้เสียชื่อกับผู้หญิงคนเดียว”
กัมปนาทจ้องหน้าลาภิณเขม็ง ขบกรามแน่น แต่ในสมองก็คิดผลได้เสียตามที่ลาภิณพูดเช่นกัน “ฉันยอมแกแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะไอ้ต้น จะไปไหนก็รีบไปซะ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ”
ลาภิณดึงมือพิมพ์อรออกจากห้องไปพร้อมกับตนทันที
กัมปนาทขบกรามแน่นด้วยความเจ็บใจ
ลาภิณเดินนำพิมพ์อร และชาคร มาที่รถของพิมพ์อรที่จอดอยู่
“ขอบคุณมากนะน้องต้น”
ลาภิณสีหน้าบึ้งตึง ไม่พอใจที่พิมพ์อรไม่เชื่อที่ตนเคยเตือนไว้ “พี่อรรีบๆกลับเถอะครับ”
พิมพ์อรหน้าเสีย “น้องต้นโกรธพี่เหรอ”
“ผมเตือนพี่อรแล้ว พี่อรยังดื้อไปพบพี่กัมปนาทจนได้ ถ้าผมมาไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น”
พิมพ์อรหน้าจ๋อยลงไปทันทีโดยที่เถียงไม่ออกซักคำ ลาภิณยังคงต่อว่าด้วยความเป็นห่วง
พิมพ์อรต่อว่าด้วยความเป็นห่วง “เพราะแค่ต้องการอยากเอาชนะเจ้าสิทธิพร มันคุ้มกันมั้ยครับ”
“ผมเข้าใจคุณลาภิณนะครับ แต่เรื่องนี้จะโทษคุณอร...” ชาครพยายามพูดแก้ตัวให้พิมพ์อร