บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 12 หน้า 5
พิมพ์อรตกใจอย่างนึกไม่ถึง ก่อนจะยิ้มอายๆ “ไม่ได้หรอกค่ะ พี่ต้องกลับไปดูแลคุณพ่อ แต่พี่สัญญาว่าจะอยู่จนกว่าน้องต้นจะหลับก็แล้วกันนะคะ”
ลาภิณคิดได้ก่อนที่จะตอบหน้าเจื่อนๆ “อย่าเลยครับ กว่าผมจะหลับก็คงดึกมาก ผมไม่อยากให้พี่อรต้องกลับบ้านดึกๆ” ลาภิณส่งสายตากรุ้มกริ่มให้พิมพ์อรพร้อมเลื่อนมือไปจับกุมมือพิพม์อรไว้ “ผมเป็นห่วง”
พิมพ์อรยิ้มอายๆดีใจที่ลาภิณมีท่าทีชอบพอตน
ลาภิณนึกบางอย่างได้ถามพิมพ์อรด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “เออ พี่อรครับ ผู้หญิงที่ชื่อเจเป็นใครเหรอครับ”
พิมพ์อรหน้าเสียเมื่อได้ยินลาภิณถามถึงเจติยา แต่ลาภิณมีสีหน้าบึ้งตึงไม่พอใจ
“ผมไม่ชอบที่เค้าบอกว่าเป็นภรรยาผมเลย ถ้าเค้าเป็นภรรยาผมจริง ทำไมผมจะจำไม่ได้ คุณฐากับผู้กองก็จะให้ ผมยอมรับให้ได้ ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้นี่ล่ะครับพี่อร”
พิมพ์อรมีสีหน้าขรึมลง เพราะอยากรู้เหมือนกันว่ากสิณทำอะไรลงไปโดยไม่ได้ปรึกษาตน “พี่ก็อยากรู้เหมือนกันค่ะ พี่จะต้องหาคำตอบเรื่องนี้ให้ได้” พิมพ์อรไม่ค่อยพอใจในกสิณเท่าไร
พิมพ์อรกำลังคุยกับกสิณอยู่ที่ห้องนั่งเล่นบ้านพิมพ์อร
”บิดเบือนความทรงจำ” พิมพ์อรทวนคำ ด้วยความประหลาดใจ
“ใช่ ฉันทำให้ลาภิณจดจำทุกเรื่องเกี่ยวกับเจติยาไม่ได้ แล้วยังทำให้เค้าเข้าใจว่าเธอคือคนรักด้วย”
“ดูเหมือนเธอจะพยายามจับคู่ให้ฉันกับเค้าเหลือเกินนะ”
กสิณยิ้มเย้ยอย่างรู้ทัน “อย่าบอกว่าเธอไม่ชอบ” พิมพ์อรค้อนใส่ “เรื่องนี้มันก็แค่ผลพลอยได้ แต่ที่ฉันต้องการจริงๆ เป็นเรื่องอื่นที่สำคัญกว่านั้น แต่ถ้าเธอไม่สบายใจ จะให้ฉันเลิกก็ได้นะ”
พิมพ์อรมีทีท่าอึกๆอักๆ ไม่กล้าตอบปฏิเสธเพราะใจจริงก็ชอบที่ลาภิณเป็นแบบนี้ “เธออยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ”
กสิณขำหยันอยู่ในทีเพราะรู้ใจและความต้องการของพิมพ์อรลึกๆดี ด้านชาครที่แอบดูอยู่เห็นพิมพ์อรพูดอยู่คนเดียวมองไม่เห็นกสิณ
พิมพ์อรอดไม่ได้ที่จะว่าเรื่องของกัมปนาท หญิงสาวจ้องกสิณ สีหน้าแววตาเอาเรื่อง “เจอตัวก็ดีแล้ว ตอนที่ฉันจะพลาดท่าไอ้กัมปนาท ทำไมเธอไม่ออกมาช่วยฉัน”
“อ้าว ก็เธอบอกเองนี่ ว่าเธอได้งานนี้แน่ โดยไม่ต้องการความช่วยเหลือจากฉันไงล่ะ”
“ถ้าฉันพลาดท่ามันขึ้นมาจริงๆ เธอจะออกไปช่วยฉันมั้ย”
ชาครทนฟังที่พิมพ์อรพูดคนเดียวไม่ไหว ปรากฏตัวพูดออกไปด้วยความเป็นห่วง “พอซะทีเถอะครับคุณอร” พิมพ์อรหันไปมองตามเสียง เห็นชาครยืนมองพิมพ์อรด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ห่วงใย “ผมเห็นคุณอรพูดคนเดียวมาหลายครั้งแล้ว คุณอรต้องอย่าเครียด ตั้งสติให้ดี แล้วไปหาหมอกับผมเถอะครับ ผมขอร้องนะครับคุณอร ก่อนที่อาการคุณจะหนักกว่านี้”
“นี่เธอกำลังหาว่าฉันบ้าใช่มั้ย ฉันไม่ได้บ้านะชาคร เธอกลับไปได้แล้ว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ”