บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 13
ก้องเดินหน้าเครียดนำเข้ามาในทาวน์เฮาส์ โยนเป้ลงโซฟาด้วยความหงุดหงิด
เจติยาเดินตามติดเข้ามา “พอจะนึกออกมั้ยคะว่าคนที่ทำร้ายคุณเป็นใคร”
ก้องหน้าบึ้ง “ไม่เคยเห็นหน้าครับ แต่ถ้าจะให้เดา ก็คงเกี่ยวกับสมบัติที่เค้ายกให้ผมนั่นแหละ”
เจติยาคิดตาม “คุณคิดว่าเป็นฝีมือพี่น้องคุณรึเปล่า”
“ผมเป็นลูกคนเดียวครับ” ก้องมีสีหน้าน้อยใจ “แต่ก็ไม่ใช่ลูกคนโปรดอะไรหรอกนะ ผมไม่ใช่ลูกที่เกิดมาจากความตั้งใจ พูดตรงๆ มันพลาด”
เจติยาเข้าใจและรู้สึกเห็นใจ
ก้องถอนใจ พูดประชดกึ่งตัดพ้อ “ทั้งพ่อทั้งแม่ผม ก็ไม่ได้มีความรับผิดชอบอะไรนักหนา” ชายหนุ่มยักไหล่ “พ่อผมก็อย่างที่เห็น ส่วนแม่ก็แต่งงานมีครอบครัวใหม่ไปแล้ว ที่ผมโตขึ้นมาได้ ก็เพราะตากับยาย”
“ถ้าไม่มีพี่น้อง แล้วทำไมคุณถึงคิดว่าสมบัติพวกนี้ เป็นต้นเหตุให้คุณถูกทำร้ายล่ะคะ”
“มีคนโทรมาขู่ผมครับ ผมก็บอกไปแล้วว่าผมไม่สนใจ ผมกับพ่อต่างคนต่างอยู่ แต่เค้าก็ยังโทรมาเรื่อยๆ แต่ละครั้งก็เปลี่ยนเบอร์โทรมาตลอด แต่เค้าพูดดัดเสียงฟังดูแปลกๆ ผมก็เลยจำได้ว่าเป็นคนๆ เดียวกัน”
เจติยาฟังแล้วคิดตามพยายามเก็บข้อมูลเต็มที่
ตำรวจควบคุมตัวนักเลงที่ใช้ไม้จะตีหัวก้องไปเข้าห้องขัง
นวัชกำลังคุยกับเจติยาอยู่ “ลูกน้องนายกัมปนาทจริงๆ อย่างที่เจว่า”
เจติยามีสีหน้านิ่งๆ อย่างใช้ความคิด
นวัชยิ้มชื่นชม “เจนี่เก่งนะ เห็นหน้าคนร้ายแค่ครั้งเดียว หาข้อมูลได้ละเอียดยิบ จนพี่รวบตัวมาได้ง่ายๆ”
เจติยายิ้มบางๆ ให้ก่อนมองไปที่ด้านหลังนวัช เห็นวิญญาณกัมปนาทยืนอยู่ด้านหลัง หน้าตาถมึงทึง จริงๆแล้วกัมปนาทเป็นคนบอกเจติยา
“แล้วเรื่องพินัยกรรม พี่สืบอะไรได้เพิ่มเติมอีกมั้ยคะ”
“นายกัมปนาทมีลูกคนเดียว เรื่องพี่น้องชิงสมบัติกันคงไม่ใช่ แต่พินัยกรรมฉบับนี้ทำคนเสียผลประโยชน์หลายคนคงต้องสืบอย่างละเอียดอีกที”
เจติยาพยักหน้ารับ
นวัชพูดขึ้นมาอย่างนึกได้ “เออ แต่มันก็มีเรื่องน่าแปลกอยู่อย่างนะเจ”
“อะไรคะ”
“นายกัมปนาทเพิ่งทำพินัยกรรมได้ 3-4 วันนี่เอง ยังกะรู้ตัวว่าจะตายอย่างงั้นแหละ”