บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 16 หน้า 4

เมื่อโดนจับได้ พยาบาลก็กลายร่างเป็นกสิณ เจติยายังจับมือกสิณอยู่ “เก่งจริงนะ  มิน่า ปราณถึงได้แพ้เธอ”

“ถึงเธอจะทำให้คุณต้นจำฉันไม่ได้ แล้วยังทำให้ฉันต้องแตกกับเค้า ฉันก็ไม่มีวันขอพรจากเหรียญเด็ดขาด”

ขาดคำเหรียญของเจติยาก็ลอยออกมาจากกระเป๋าของเจติยา

“แม้ว่าจะต้องแลกด้วยชีวิตของแม่เธออย่างงั้นน่ะเหรอะ”

เจติยาขบกรามแน่นด้วยความโกรธจัด “ฝีมือเธอจริงๆด้วย”

ทันใดนั้นมือเจติยาที่จับกสิณอยู่ก็ส่องแสงออกมา แขนของกสิณเกิดไฟลุกไหม้ท่วมขึ้นมา 

กสิณรู้สึกเจ็บปวดมาก แต่ขบกรามแน่นไม่ยอมร้อง “ถึงฉันจะถูกเธอทำลาย ก็แค่พลังของเหรียญลดลง  แต่แม่ของเธอไม่รอดแน่”

เจติยายอมปล่อยมือ  กสิณรีบผละออกหายใจหอบด้วยความเหนื่อยอ่อน กสิณมองดูมือของตนข้างที่เจติยาจับ ปรากฏว่าเป็นรอยไหม้รูปมือ กสิณเพ่งมองพลังไปที่แผลไหม้อึดใจแผลไหม้ก็เลือนหายไป

“ฉันยั้งมือเอาไว้ ไม่งั้นแม่เธอไม่มีลมหายใจมาถึงตอนนี้ได้หรอก”

“เธอยั้งมือ เพราะต้องการใช้ชีวิตแม่ฉันเป็นเครื่องต่อรองตะหาก”

“เธอเข้าตาจนแล้วเจติยา เสียสามี เสียความรัก เหลือก็แต่แม่เธอเท่านั้น” กสิณยิ้มหวาน “แล้วเธอจะทนเห็นแม่ต้องตายต่อหน้าต่อตาได้จริงๆ เหรอะ” 

เจติยาขบกรามแน่นจนขึ้นสัน เหมือนตัวเองถูกกสิณไล่ต้อนจนหมดทุกอย่างแล้วจริงๆ  ในที่สุดเจติยาก็ทนไม่ได้ เอื้อมมือไปคว้าเหรียญที่ลอยอยู่กลางอากาศมาไว้ในมือ  

กสิณยิ้มที่เอาชนะเจติยาได้สำเร็จ  แต่ทันใดนั้นก็มีมือข้างหนึ่ง มาดึงมือของเจติยาไว้  เจติยามองตามแล้วก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นว่าคนที่คว้ามือตนคือมยุรีนั่นเอง  เจติยารีบมองไปที่ห้องไอซียู ร่างของมยุรียังนอนอยู่ในนั้น แต่มอนิเตอร์บอกสัญญาณชีพ แสดงสัญญาณชีพว่าเต้นช้ามากแล้ว เจติยารีบหันกลับมามองแม่ที่จับข้อมือตนอยู่ เห็นได้ชัดเจนแล้วว่าวิญญาณแม่ออกจากร่าง

มยุรีหน้าเศร้า “อย่าเจ  อย่าเดินทางผิดเพราะแม่”

“แม่...” 

ลาภิณขับรถเข้ามาจอดที่จอดรถโรงพยาบาล  ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดกับตัวเอง บ่นๆ “ยังจะมาหาเค้าอีกทำไมวะ”

ลาภิณตบพวงมาลัยรถด้วยความหัวเสียที่ห้ามใจตัวเองไม่ได้

วิญญาณของมยุรีจับมือที่ถือเหรียญของเจติยา แล้วดึงมือของเจติยาลงช้าๆ  โดยมีกสิณยืนจ้องเขม็งอยู่ใกล้ๆ