บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 16 หน้า 5
กสิณตวาดเร่งเจติยา “เร็วเข้าสิเจติยา วิญญาณแม่เธอออกจากร่างแล้ว อีกไม่นานก็จะตายโดยสมบูรณ์ แม้แต่กล่องรากบุญก็คงช่วยอะไรไม่ได้แล้วล่ะ”
“กว่าจะถึงวันนี้ ลูกสู้มามากนะเจ อย่าให้สิ่งที่ลูกทำมาทั้งหมดเสียเปล่าเพราะแม่”
“แต่แม่คะ...” เจติยากลัวที่จะต้องเสียแม่ไป
มยุรีตัดบท “อย่าลังเลเจ ยังไงแม่ก็ต้องตาย แม่ควรจะตายซะตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ ถ้าไม่ใช่เพราะเจใช้กล่องรากบุญช่วยแม่เอาไว้”
กสิณหัวเราะขำเยาะๆ เจติยาเหลือบตามองกสิณ
มยุรีจับมือเจติยาเพื่อเรียกความสนใจกลับมาบอกด้วยสีหน้าจริงจัง “หลังจากวันนั้น มีปัญหาอะไรตามมาบ้าง เจลืมแล้วเหรอลูก”
กสิณพูดยุแยง “แต่ถ้าเธอไม่ช่วยแม่ ทั้งๆ ที่เธอช่วยได้ ก็เท่ากับเธอฆ่าแม่ของเธอด้วยมือเธอเองนะเจติยา”
มยุรีรีบแย้ง “คนเราไม่มีใครหนีความตายพ้นหรอก จำที่แม่สอนไว้นะเจ จงทำในสิ่งที่ถูกต้อง และอยู่ด้วยความภาคภูมิใจในตัวเอง”
กสิณหัวเราะเยาะหยัน “ความภูมิใจ ความถูกต้องมันก็แค่การพูดหลอกตัวเองเพื่อให้ตัวเองดูดีขึ้นเท่านั้นแหละ”
มยุรีหางตามองกสิณ สีหน้าเกลียดชัง
กสิณพยายามล่อหลอกเจติยา “ความรักของพ่อแม่ตะหากที่เป็นของจริง”
เจติยาฟังทั้งแม่ ทั้งกสิณ รู้สึกดดันในการตัดสินใจ
“ตั้งสติไว้เจ อย่าให้ปิศาจตนนี้ใช้ความรักของแม่มาทำร้ายลูกได้อีก” มยุรีน้ำตาคลอขึ้นมาด้วยความเป็นห่วงลูก
“โอกาสสุดท้ายแล้ว เธอจะไม่ช่วยแม่เธอ ก็ไม่เป็นไรนะ” กสิณชี้ไปร่างของมยุรีในห้องฉุกเฉิน “ชีวิตของแม่เธออยู่ในกำมือเธอคนเดียวแล้วเจติยา”
เจติยาหันไปมองมยุรีที่เริ่มแน่นิ่งไป ในที่สุดเจติยาก็กำเหรียญในมือแน่นอย่างคนที่ตัดสินใจแล้ว
เจติยาน้ำตาคลอท่วมตา มองไปวิญญาณของแม่ “เจขอโทษค่ะแม่”
มยุรีเสียใจมาก “เจ...”
แต่ทันใดนั้นเอง วิญญาณของมยุรีก็เลือนหายไปท่ามกลางความตกใจของทุกคน ทุกคนหันไปมองร่างของมยุรีในห้องไอซียู นิ้วของมยุรีมีการกระตุกเล็กน้อย มอนิเตอร์บอกสัญญาณชีพ เส้นสัญญาณชีพเริ่มกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง กสิณหัวเราะสะใจ ขณะที่เจติยามีสีหน้างงๆ
อยุทธ์ยืนถือเหรียญของตนอยู่ โดยเหรียญของอยุทธ์เป็นสีดำคล้ำกว่าเดิม เพราะขอพรช่วยแม่ของเจติยา
“คุณเจ ทำในสิ่งที่ถูกต้องเถอะครับ เรื่องอื่น ผมจัดการเอง”
กสิณหัวเราะค้างหันไปจ้องอยุทธ์ ด้วยดวงตาสีแดงฉานด้วยความโกรธจัด พลังจิตของกสิณกระแทกอยุทธ์ปลิวไปกระแทกกำแพงสลบเหมือดไปทันที