บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 5 หน้า 5
ภายในหอคอย โฮชิโนโอจินอนอยู่ในห้อง ใบหน้าของเขามีเหงื่อเต็มหน้าเพราะฝันถึงเหตุการณ์ในอดีตที่ยากจะลืม
ย้อนไปตอนที่ผืนป่าซึ่งถูกหิมะปกคลุมจนหนา มีพายุพัดเข้ามาอย่างต่อเนื่อง จนทุกอย่างรอบตัวขาวโพลนมองแทบไม่เห็นอะไร โฮชิโนโอจิในชุดกิโมโนโฮชิเดินฝ่าพายุหิมะอย่างรุนแรงเข้ามา แล้วต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น รอบตัว มีแต่ชาวบ้านนับสิบๆนอนตายตัวแข็งอย่างน่าเวทนา แต่ละก้าวที่โฮชิโนโอจิเดินผ่านไปมีแต่ศพชาวบ้าน จนกระทั่งได้ยินเสียงหายใจแผ่วเบาของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ยังหายใจรวยรินอยู่บนพื้นหิมะ โฮชิโนโอจิรีบย่ำหิมะเข้าไปช้อนตัวเด็กหญิงคนนั้นขึ้นมา
โฮชิโนโอจิสะดุ้งลุกขึ้นจากที่นอน ย่ามิกิเลื่อนประตูเข้ามาเห็นพอดีเลยตกใจ “ท่านชายคะ..ท่านชายเป็นอะไร”
โฮชิโนโอจิหันไปมองย่ามิกิสีหน้าไม่สู้ดี
โฮชิโนโอจิกับย่ามิกินั่งคุยกันที่พื้น “เหตุการณ์ก็ผ่านไปตั้งหลายร้อยปี ดิชั้นนึกว่าท่านชายจะลืมไปแล้ว”
“มันคือความสูญเสียชีวิตของชาวเมืองสึกิ ที่ชั้นไม่สามารถลืมมันได้หรอกมิกิ”
“แต่ความโกรธแค้นของนางปีศาจหิมะที่ออกมาทำลายล้างชีวิตผู้คน ไม่ใช่ความผิดของ ท่านชายนี่คะ ในเมื่อท่านชายไม่ได้รักนาง นางต่างหากที่ต้องยอมรับความจริง”
“ขอบใจนะมิกิ ชั้นก็อยากให้มันเป็นแค่ฝันร้ายของชั้นเท่านั้น อย่าให้มันเป็นลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเลย”
“คงไม่มีอะไรหรอกค่ะท่านชาย ถ้านางปีศาจหิมะยังไม่สูญสลายไป แล้วรู้ว่าท่านชาย กลายเป็นแค่มนุษย์คนหนึ่ง ป่านนี้คงไม่รอดโดนนางตามจิกพาไปทำสามีแล้ว”
“เกิดเป็นโฮชิที่หล่อเลือกได้แบบนี้ ก็แย่เหมือนกันนะมิกิ”
ย่ามิกิขำยกมือป้องปาก “ค่ะ..หล่อมาก ไม่เอาแล้ว คุยกันเรื่องรินดาราดีกว่า ตกลงวันนี้ท่านชายจะให้ดิชั้นจัดการตามที่คุยกันไว้เลยมั้ยคะ”
โฮชิโนโอจินิ่งไปแล้วมองภาพเขียนรูปเมียวโจโอจินใต้อุโมงค์วีสทีเรียอย่างครุ่นคิด
ห้องนอนรินดารา รินดารานอนหลับอยู่บนฟูก แล้วค่อยๆ รู้สึกตัวตื่น พลิกตัวกลับไปอีกทาง เจออาคิระยืนอยู่
รินดาราสะดุ้งโหยงตื่นทันที “คุณ!? คุณเข้ามาได้ยังไง”
“ทำไมผมจะเข้าไม่ได้ ที่นี่คือบ้านของผม เมื่อคืนคุณออกไปเดินเพ่นพ่านที่สวนทำไม”
“ข่าวไวดีจังเลยนะคะ”
“ผมเป็นเจ้าของบ้าน ผมต้องรู้ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านหลังนี้”
“แต่การเข้ามาในห้องส่วนตัวของชั้นแบบนี้ ชั้นถือว่าคือการคุกคาม”
อาคิระมองอย่างไม่สนใจ “ก็ถ้าคุณไม่เพ่นพ่านฝ่าฝืนคำสั่ง ผมก็คงไม่มาคุกคามคุณถึงที่”