บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 22 หน้า 2
อาคิระวิ่งตามฮิเดโนริไปทางศาลเทพเจ้าสุนัขจิ้งจอก
“อาคิระอย่าไป” ไอร้องห้าม แล้วรีบบอกกับรินดารา “ต้องห้ามอาคิระนะรินดารา พวกโคสึกะกับนางปีศาจหิมะ จะฆ่ามิยาคาวะเพื่อให้ท่านชายโฮชิเจ็บปวด” รินดาราอึ้ง
อาคิระวิ่งเข้ามาถึงหน้าศาลเทพเจ้าสุนัขจิ้งจอก แต่ไม่เห็นใคร “ฮิเดะ...แกอยากเอาเลือดชั้นนักไม่ใช่หรือไง แกจะซ่อนตัวอยู่ทำไม”
ดวงตาของฮิเดโนริเปลี่ยนเป็นสีส้ม กรงเล็บแหลมโผล่ออกมาจากปลายนิ้วทั้งห้าแล้วจะพุ่งใส่ร่างของอาคิระ อาคิระหันขวับไปมองแล้วกระโดดหลบได้ทันอย่างเฉียดฉิว อาคิระล้มกลิ้งไปบนพื้น อาคิระเจ็บปวดแล้วก้ม ดูแผลจากกรงเล็บของฮิเดโนริที่มีเลือดไหลโชกตรงบริเวณหน้าท้อง
ฮิเดโนริเข้าไปจะฟาดกรงเล็บใส่หน้าอาคิระ แต่อาคิระคว้าข้อมือของฮิเดโนริเอาไว้ได้ กรงเล็บของฮิเดโนริอยู่ห่างหน้าของอาคิระห่างไปไม่ถึงคืบ อาคิระพลิกตัวมาถีบฮิเดโนริ แล้วอาคิระก็กลิ้งตัวหลบ พลางแตะที่ท้องเห็นว่าชุ่มไปด้วยเลือด ฮิเดโนริยืนมองอาคิระด้วยความสะใจ
“คืนนี้ชั้นขัดขวางไม่ให้เทพเจ้านกกระเรียนของแกกลับสวรรค์ได้สำเร็จไปแล้ว ชั้นก็จะเอาเลือดมิยาคาวะอย่างแกบูชาให้กับโคสึกะ” ฮิเดโนริวิ่งพุ่งเข้าไปหาอาคิระ
แต่เสียงรินดาราดังขึ้น “อย่า !” รินดาราวิ่งเข้าไปขวางหน้าอาคิระ ปานด้านหลังของรินดาราสะท้อนแสงวาบออกมาจากเสื้อ พร้อมๆกับที่มือของรินดาราที่แตะโดนตัวของฮิเดโนริเกิดแสง...สร้างความเจ็บปวดให้ลูกครึ่งปีศาจอย่างฮิเดโนริจนต้องกระเด็นออกไปล้มกองลงกับพื้น ดวงตาสีส้มและกรงเล็บหายไป กลับมาเป็นฮิเดโนริมนุษย์ปกติ แต่มีอาการกระอักข้างใน
รินดาราปราดเข้าไปดูอาคิระอย่างห่วงใย “อาคิระ คุณเป็นยังไงบ้างคะ”
อาคิระกลั้นความเจ็บ “ผมไม่เป็นอะไร”
ฮิเดโนริมองความเอื้ออาทรที่รินดารามีต่ออาคิระอย่างเจ็บปวดหัวใจ “ให้ผู้หญิงปกป้องตัวเอง นี่น่ะเหรอศักดิ์ศรีของมิยาคาวะ”
“ชั้นยินดีปกป้องอาคิระ เพราะเขาเป็นคนดีไม่เหมือนคุณ ! คุณอาคิระรักตระกูลตัวเองไม่น้อยไปกว่าคุณ แต่เขาก็ไม่เคยทำร้ายใคร เพื่อแสดงความจงรักภักดีต่อตระกูลตัวเอง”
“ผมก็ทำได้ทุกอย่างเพื่อคนที่ผมรัก”
“สิ่งที่คุณทำไม่ได้เรียกว่าความรัก มันเป็นความเห็นแก่ตัว คนอย่างคุณรักใครไม่เป็น”
“ทำไมผมจะรักไม่เป็น” ฮิเดโนริจ้องรินดาราใช้สายตาแทนคำพูดว่า...ผมรักคุณ
รินดาราไม่รับรู้ถึงสายตาของฮิเดโนริ แต่กลับมองฮิเดโนริอย่างเกลียดชัง “ถ้าคุณรู้จักความรัก คุณจะไม่มีวันใช้ความรักของไอมาเป็นเครื่องมือ ชั้นเคยคิดว่าถึงคุณจะมีความผิดปกติแค่ทางร่างกาย แต่คุณก็ยังเป็นคนดี แต่ตอนนี้ชั้นแน่ใจแล้วว่าไม่ใช่แค่ร่างกายของคุณที่ผิดปกติ จิตใจของคุณนั่นแหละที่ผิดปกติยิ่งกว่า”
“รินดารา !! สำหรับคุณ ผมมันน่ารังเกียจมากนักเหรอ”