บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 13 หน้า 5
ในห้องยูกิอ้าปากกว้างจนมุมปากใกล้ถึงติ่งหู แล้วมวลพลังงานในรูปแบบของควันสีขาวหนาแน่นออกจากปาก ผู้ชายถ่ายเทเข้าสู่ปากของยูกิ ร่างของมันค่อยๆแห้งทีละนิดๆ เล็บเขียวช้ำของยูกิที่อยู่บนลำคอของผู้ชายค่อยๆ ดีขึ้น
ยูกิหันขวับไปมองทางหน้าห้อง รับรู้ได้ถึงความเคลื่อนไหวของริเอะ มาโกโตะมองแปลกใจ
หน้าห้อง ริเอะเปิดประตูเข้าไปในห้อง แต่เจอมาโกโตะยืนขวางอยู่ที่หน้าประตู
“คุณพ่อ ริเอะได้ยินเสียงคนร้องอยู่ในห้อง เกิดอะไรขึ้นคะ”
มาโกโตะมีอาการล่อกแล่ก หลบสายตาอย่างมีพิรุธ “เอ่อ...พ่อ..พ่อลงโทษลูกน้อง”
ริเอะตกใจ “คุณพ่อฆ่าคนตายในบ้านของเราหรือคะ ! เราเคยตกลงกันแล้วนี่คะ ว่าจะไม่ให้ใครมาตายในบ้านของเราเหมือนตอนที่คุณแม่ยังอยู่ ทำไมคุณพ่อถึงทำผิดสัญญา”
“ริเอะฟังพ่อ พ่อไม่ได้ฆ่าใคร”
“คุณพ่อลืมอะไรไปหรือเปล่าคะ ริเอะเป็นลูกสาว คุณพ่อโกหกไม่ได้หรอกค่ะ”
ริเอะสะบัดตัวออกจากมาโกโตะแล้วปราดเข้าไปในห้อง “ริเอะ อย่า!”
ริเอะเดินพรวดพราดเข้ามาในห้อง สิ่งที่พบคือยูกินั่งหวีผมตัวเองช้าๆ ตามประสาคนรักสวยรักงาม ใบหน้าของยูกิยังซีดเซียว ยูกิได้พลังกลับคืนมาบ้างแล้วจากการดูดกิเลสของเหยื่อรายล่าสุด แต่ก็ยังไม่มากพอที่จะทำให้กลับมาเป็นปกติ
“ชั้นได้ยินเสียงผู้ชายดังออกมาจากห้องนี้ เขาอยู่ไหน” ยูกิหวีผมไม่สนใจคำถามของริเอะ ทำเหมือนว่าริเอะเป็นอากาศธาตุ ริเอะปรี๊ดแตกปราดเข้าไปกระชากหวีจากมือยูกิแล้วปาทิ้งพร้อมกับตะคอกถาม “ชั้นถามเธอ ไม่ได้ยินหรือไง”
มาโกโตะตามเข้ามาเห็นภาพนั้นเข้าพอดีก็อึ้งตกใจ...ฉิบหายแล้ว ! จึงรีบเข้าไปดึงตัวริเอะออกมาจากยูกิ “ริเอะ พ่อบอกแล้วไงว่าไม่มีอะไร ออกไปข้างนอกกันเถอะ”
ริเอะสะบัดมือมาโกโตะออกจากตัว “ไม่ ! ริเอะไม่ไปไหนทั้งนั้น ริเอะทนปิดหูปิดตามานานแล้ว วันนี้ต้องรู้ให้ได้ว่าพ่อกับ” ริเอะมองยูกิด้วยหางตา “"มัน" กำลังปิดบังอะไรริเอะอยู่”
น้ำเสียงยูกิราบเรียบ “ความอยากรู้อยากเห็นของมนุษย์ เป็นเรื่องที่น่าโง่เขลาที่สุด”
“ถ้าเธอไม่ได้อยู่ในบ้านของชั้น ชั้นก็ไม่ได้อยากรู้อยากเห็นเรื่องของผู้หญิงชั้นต่ำอย่างเธอหรอก คุณพ่อบอกริเอะมาเดี๋ยวนี้ เสียงผู้ชายคนนั้นมาจากไหน”
“ออกมากับพ่อ เดี๋ยวพ่อเล่าให้ฟัง”
“ไม่ ! ริเอะต้องรู้เดี๋ยวนี้” ริเอะหยิบมือถือในกระเป๋าออกมา “ถ้าคุณพ่อไม่บอก ริเอะจะโทรแจ้งตำรวจให้มาช่วยริเอะหาคำตอบ”