บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 9 หน้า 2
อ่ำเดินเข้ามาดู เพราะได้ยินเสียงอาเจียนของอุไร
อุไรอาเจียน จนโยกเยกแทบหมดเรี่ยวแรง อ่ำเข้ามาลูบหลัง และยื่นขันน้ำให้อุไร
อุไรร้องไห้ “แม่..ฉันจะทำยังไงดี ฉันนับดูแล้ว ประจำเดือนฉันไม่มาสิบกว่าวันแล้ว ฉันท้องแน่ๆ เลย..แม่ ฉันท้องแน่ๆ”
อ่ำพูดอะไรไม่ออก ได้แต่กอดลูกเอาไว้
แย้มเดินเข้ามาในครัว พะยอมนั่งซึมเฝ้าหม้อข้าวที่กำลังจะเดือด
“ทำอะไรกินบ้างวะ พะยอม”
“ว่าจะทำน้ำพริกปลาร้าจ้ะ แม่”
“เผ็ดนักผัวมึงจะกินได้เรอะ” พะยอมพูดไม่ออก “แล้วนี่มันยังไม่ตื่นเรอะ เงียบเชียว สงสัยเมื่อคืนคงจะเพลีย...”
“เขาลุกออกไปตั้งแต่เช้ามืดแล้วแม่”
“อ้าว...ไปไหน..”
“กลับบ้านเขา.. เขาบอกเขาต้องออกรถเที่ยวแรก”
แย้มถูกใจ “เออ..หาผัวมันก็ต้องให้ได้ที่ขยันทำมาหากินยังงี้...”
“เมื่อคืนเขาไม่คุยกับฉันซักคำ แม่..นอนหันหลังให้ฉันยันรุ่ง”
“มึงไม่ต้องกลัว.. ผู้ชายมันก็ยังงี้แหละ”
“เขาไม่ได้มีใจให้ฉันเลยนะแม่”
“มึงนี่ก็คิดมาก อีกซักพัก ขี้คร้านมันจะสะกิดมึงทั้งคืน มึงขยันปรนนิบัติมันเอาไว้ เดี๋ยวก็ดีเอง อย่างน้อยมึงก็ชนะอีอุไรแล้ว มึงจะต้องกลัวอะไรอีก”
แย้มสวมเสื้อคลุมแขนยาว คว้างอบมาสวม เตรียมออกไปนา
ประยูรวิ่งออกมาจากทางเรือนประยงค์ “แม่...แม่”
“เออ..มาพอดี มึงออกไปนากับแม่หน่อยไอ้ยูร”
“ไม่ต้องไปหรอกแม่ เข้าไปดูพี่ยงค์หน่อยเถอะ”
“เดี๋ยวอีสุดามันก็มาดูของมันเองแหละ อียอมมันต้มข้าวต้มแยกเอาไว้ให้แล้ว กินข้าวแล้วก็กินยา อีสุดามันรู้”
“แต่แม่เข้าไปดูหน่อยเถอะ พี่ยงค์อาการไม่ดีเลยนะ”
ประยงค์ทรุดโทรมผอมดำผิดหูผิดตา “อัมพร..อัมพร ..พี่ขอโทษ”
แย้ม ประยูรเข้ามาในห้อง “ยงค์..เอ็งเป็นยังไงบ้าง ตัวร้อนไหม..ปวดหัวรึเปล่า” แย้มเอื้อมมือไปแตะตัวประยงค์ “เดี๋ยวสุดามันก็มา มันมาเช็ดตัวป้อนข้าวป้อนยาทุกวันแหละ”
ประยงค์ปัดมือแย้มอย่างแรง ร้องโหยหวนไม่เป็นภาษา เพราะอาการพิษสุนัขบ้ากำเริบ แย้มเซผงะออกตามแรง