บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 4 หน้า 4
อุไรจูงควายออกมาหน้าบ้าน ผูกกระเป๋ง 2 ใบด้วยผ้าขาวม้าแล้วเอาขึ้นคร่อมหลังควาย “แม่..ฉันเอาควายออกไปเลี้ยงกลางทุ่งนะ”
อัมพรนั่งกอดเข่าอมทุกข์อยู่มุมนึง
อ่ำบอกลูกสาว “ไปเกี่ยวหญ้าปล้องที่ชายคลองมาให้มันกินที่นี่ก็ได้มั้ง อย่าเอามันออกไปเลย”
“เกี่ยวไม่ไหวหรอกแม่ มันคัน เอาควายออกไปแหละดีแล้ว มันกินอิ่มก็พากลับ”
“อย่ามัวเพลินจนควายไปกินข้าวเขาอีกล่ะ”
“ไม่ต้องห่วงหรอกแม่ ฉันจะเอาผ้าไปซักด้วย ขี้เกียจหาบน้ำมาที่บ้าน” อุไรขึ้นหลังควาย แล้วกระทุ้งให้ควายออกเดิน
อ่ำบอกกับอัมพร “เดี๋ยวไอ้ยงค์มันก็มา เอ็งอย่ามัวกอดเข่าเจ้าจุกอยู่เลย มันมาก็คุยกันให้รู้เรื่อง จะเอายังไง”
“ถ้าพี่ยงค์เขาอยู่ข้างแม่เขาล่ะ แม่”
อ่ำพูดไม่ออก
ลือพงษ์ขี่จักรยานผ่านหน้าบ้านที่ด้านหน้าเป็นเพิงขายก๋วยเตี๋ยว
เจ้าของร้านถาม “ไปไหนล่ะพ่อ”
“ไปหลังวัดนี่แหละจ้ะ” ลือพงษ์ขี่จักรยานผ่านเลยไป
ชาวบ้านเม้า “สงสัยไปหานังอุไร เมื่อกี้เห็นมันขี่ควายออกไปเลี้ยง”
“คู่นี้มันรักกันจริง ปีนี้จะได้กินขนมแต่งงานรึเปล่าวะเรา”
“จะแต่งเข้าไปได้ยังไงล่ะ ยังไว้ทุกข์ให้พ่อมันอยู่เลย”
แย้มที่นั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่มุมนึง หูผึ่งฟังและอิ่มพอดี แย้มลุกมาจ่ายเงินแล้วมองตามลือพงษ์ไป
ควายสองตัวถูกผูกไว้เล็มหญ้าอยู่มุมนึง อุไรกระโจมอกซักผ้าอยู่ริมน้ำ หินก้อนนึงถูกโยนลงน้ำไม่ไกลอุไร อุไรหันขวับมา ลือพงษ์หัวเราะอยู่บนตลิ่ง อุไรค้อนใส่
ลือพงษ์เดินลงมาหา “ขยันจังเลย”
“ทำไมวันนี้กลับเร็ว”
“ก็ตั้งใจจะมาดูฤทธิ์คนบางคน แต่ได้ข่าวว่ายกเลิกไปซะแล้ว”
“ตัวเองรู้แล้วใช่ไหมล่ะ ว่ามันมีเรื่องเด็ดกว่านั้น”
“รู้แล้ว..เขาลือกันไปทั้งหนองนมวัว มา..เค้าช่วยซัก”
“อย่าเลย..ของผู้หญิงทั้งนั้น..น่าเกลียด” ลือพงษ์ไม่ฟังคำทัดทาน ดึงผ้ามาช่วยซัก แล้วเบียดเข้าหอมแก้มอุไร
อุไรผลัก “บ้า กลางทุ่ง กลางท่า”
“ก็คิดถึง คิดถึงมาก ไม่เป็นอันขับรถเลยนะเนี่ย”