บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 26 หน้า 4
“อะไรน่ะ ซื้อมาซะเยอะแยะเลย”
“ข้าวหมาก ข้าวเหนียวตัด ยายแก่ๆคนนึงแกมานั่งขายอยู่หน้าโรงพยาบาล ธนาเลยเหมาซื้อมาหมดเลย สงสารแก รัตน์แบ่งแจกใครก็ได้นะ”
“มีอะไรรึเปล่า”
“หิวข้าวแล้ว..ไปหาข้าวกินกัน”
ในสวน ธนานั่งบนม้านั่งเดียวกับหทัยรัตน์ แบบรักษาระยะห่าง
“ละครจะปิดกล้องเมื่อไร”
“อีกซักสองสามเดือนน่าจะปิด”
“ใครเป็นนางเอก..ลดา?”
”อือ...หนีกันไม่พ้น”
“ก็เป็นคู่ขวัญ ยังไงละครก็ดัง”
ธนาเงียบขรึมกว่าปกติ “เรื่องนี้อาจจะเป็นละครเรื่องสุดท้ายของธนา”
“พูดอะไรยังงั้น”
“พูดจริงๆ ธนาตัดสินใจแล้วว่าจะไปเรียนต่อ”
“เรียนต่อ”
“ยังไม่รู้..กำลังดูอยู่ แต่ก่อนอื่นก็คงเอาเรื่องภาษาให้ได้ก่อนแหละ”
“หมายความว่าไปเมืองนอก”
“อือ..เงินเก็บธนาพอมี ไปอยู่สักพัก คงพอหางานทำได้”
“ก็ไหน ตัวเองเคยบอกว่าละครติดต่อมาตั้งหลายเรื่อง”
“มันเป็นอาชีพที่ไม่มีความแน่นอนหรอกนะ ซักวันก็ต้องมีเด็กรุ่นใหม่ขึ้นมาแทนธนา...ธนาคงไม่อยู่จนเล่นบทพ่อ บทลุง บทปู่หรอก ยังไงก็ต้องหาอาชีพที่มั่งคงให้ตัวเอง”
“แล้วทำไมต้องเป็นตอนนี้ ...ทำไมเหมือนรีบร้อนขนาดนี้ บอกรัตน์มาตามตรง”
ธนารวบรวมความกล้า หายใจเข้า เต็มหัวอก “ธนาอยากไปให้เร็วที่สุด เพราะธนาคงทนเห็นงานแต่งงานของรัตน์ไม่ได้หรอก” หทัยรัตน์อึ้งจนพูดไม่ออก ธนาฝืนยิ้ม “รัตน์ต้องกลับไปงานแล้วใช่ไหม ไปธนาจะเดินไปส่ง”
ธนาลุกขึ้นหยิบแก้วน้ำ หทัยรัตน์นั่งนิ่งเหมือนหมดเรี่ยวแรง ธนาออกเดินนำไปก่อน หทัยรัตน์ค่อยๆ พาตัวเองลุกขึ้น แข้งขาเหมือนหนักอึ้ง แทบก้าวไม่ออก เธอเดินตามธนาไปช้าๆ
หทัยรัตน์ เดินตามธนาไปในสวน ต่างคนต่างจมอยู่กับความคิดความรู้สึกของตัวเอง