บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 28 (ตอนจบ)
ที่ห้องพักแพทย์ โรงพยาบาล
ระพีพรรณถามหทัยรัตน์ “ค่ำนี้ตัวเองจะไปฟังสวดศพไหม”
“คืนนี้เข้าเวร…คงไม่ได้ไปหรอก พรุ่งนี้ก็เผาแล้วใช่ไหม คงจะได้ไปงานเผาเลย”
“คุยกับยงยุทธเขาบ้างรึเปล่า”
หทัยรัตน์ส่ายหน้า “ไปมาสองคืน เขาก็นั่งอยู่ที่เดิมของเขา หันหลังให้ทุกคน แล้วจะให้รัตน์เข้าไปคุยอะไร”
“ไม่มีคุณย่าแล้ว เขาคงรู้สึกเหมือนตัวคนเดียวในโลกละมั้ง”
“รัตน์เลยยิ่งกลายเป็นคนใจดำ”
“เวลากับความจริงจะเป็นเครื่องช่วยพิสูจน์เอง”
“รัตน์ห่วงเขานะระพี ไม่ใช่ไม่ห่วง”
“เอาเถอะ ให้จบงานศพก่อนอะไรๆ น่าจะดีขึ้น”
อ่ำเดินเข้ามาวางดอกไม้จันใส่พานหน้าเตาเผา ธนา หทัยรัตน์ ระพีพรรณ มยุรีย์ทยอยเข้าวางดอกไม้จัน
หทัยรัตน์เดินลงบันไดมามองหายงยุทธ ยงยุทธยืนแยกตัวเองอยู่มุมนึงไกลๆ มองมาทางหทัยรัตน์เหมือนกัน หทัยรัตน์รีรอลังเล ว่าจะเข้าไปหาไหม
ธนาชวน “ไปกันเถอะรัตน์” หทัยรัตน์เดินออกไปอีกทางกับธนา
ยงยุทธได้แต่มองตาม รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแค่หมาตัวนึงที่ได้แต่มองตามเจ้าของที่เดินจากไป
รูปแย้มที่ใช้ตั้งหน้าศพ ค่อยๆ ถูกยงยุทธปลดลงจากขาตั้ง…ยงยุทธกอดรูปนั้นไว้กับอก “กลับบ้านเราด้วยกันนะครับคุณย่า” ยงยุทธเดินออกไปจากที่นั่นเงียบๆ ทุกคนที่กระจายกันอยู่แถวนั้นได้แต่มอง สุดามองอย่างสมเพช
รูปแย้มถูกวางลงมุมนึงในบ้าน
“คุณย่าอย่าทิ้งผมไปไหนอีกนะครับ” ยงยุทธนั่งลงกับพื้น กอดเข่าที่ชันขึ้น ฟุบหน้าลง