บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 28 (ตอนจบ) หน้า 4
“เปล่าครับ สบายดี”
“ตกลงเธอจะกลับมาทำงานธนาคารรึเปล่า แต่อาว่างานธนาคารมันไม่เหมาะกับเธอเท่าไหร่หรอกนะ ไต่ไปถึงตำแหน่งผู้จัดการก็ตันแล้ว เห็นยัยลดาบอกว่า เธออาจจะไปลงทุนกับเพื่อนค้าขายฝั่งพม่า อาว่าก็ดีนะ ค้าขายจังหวะดีๆ ก็รวยเร็ว จะได้ตั้งเนื้อตั้งตัวได้ซะที”
“ผมยังไม่ได้ตัดสินใจ”
“จะทำอะไรก็รีบๆ ทำเข้า เพราะอากะว่าบ้านนี้จะปล่อยให้คนเช่า เธอน่าจะรีบขยับขยายย้ายออกไปได้แล้ว ก่อนสิ้นเดือนได้จะยิ่งดี”
“อาพูดอะไร ผมไม่เข้าใจ”
“ตายจริง นี่อายังไม่ได้บอกเธอใช่ไหมเนี่ยว่าตั้งแต่เธอทะเลาะกับคุณย่าแล้วออกจากบ้านนี้ไปน่ะ คุณย่าทั้งโกรธทั้งเกลียดเธอ ก็เลยเขียนแก้พินัยกรรมใหม่ ตอนนั้นอาก็อยู่ด้วย ถ้าอาจำไม่ผิด คุณย่าไม่ได้ให้อะไรเธอเลยนะ บ้านหลังนี้ก็ยกให้อา เพราะอาดูแลท่านอย่างใกล้ชิด อายังบอกเลยว่าสงสารหลานนะถ้าไม่ได้อะไรเลย แต่คุณย่าก็ว่าให้มันมาเยอะเกินไปแล้วด้วยซ้ำ อาก็เลยพูดไม่ออก” ยงยุทธชาไปทั้งตัว “อาว่าถึงเวลาที่ต้องยอมรับความจริงแล้วละนะ ทำกรรมอะไรไว้ก็ต้องได้รับยังงั้น จะให้ดีก็รีบขยับขยาย ย้ายออกไปซะเถอะ จะมาอยู่ที่นี่ให้ทรมานวิญญาณคุณย่าทำไม” ยงยุทธยังอึ้ง “เธอจะโกรธตอบคุณย่าไม่ได้หรอกนะ เพราะเธอน่ะแหละทำกับคุณย่าก่อน นี่คุณย่าตรอมใจจนเจ็บไข้ก็เพราะหลานอกตัญญูอย่างเธอ ตามจริงมันก็ตั้งแต่เธอเกิดแล้วล่ะ เธอมันตัวปัญหา คุณย่าต้องขายไร่ขายนาทนอยู่หนองนมวัวไม่ได้ เพราะชาวบ้านมันนินทา ก็เพราะเธอ แม่เธอเองเป็นโรคหัวใจตายก็เพราะเธอ เธอนี่มันเกิดมาเป็นตัวซวยจริงๆ บาปหนา ฆ่าแม่ฆ่าย่าตัวเองได้อย่างเลือดเย็น… ถ้าจะย้ายออกไปก็เอาไปแต่เสื้อผ้านะ อย่างอื่นอาคงให้ไม่ได้ เพราะมันสมบัติคุณย่าทั้งนั้น” สุดาเดินออกไปสำรวจทุกซอกทุกมุมของบ้าน บ่นไม่หยุดปาก
ที่ร้านอาหาร หทัยรัตน์บ่นกับธนา “รัตน์เกลียดตัวเองขึ้นทุกทีแล้วนะธนา นอกจากใจร้ายใจดำแล้วยังเลือดเย็นอีกด้วย”
“ธนาจะไปคุยกับเขาให้รู้เรื่องเอง”
“รัตน์ว่ามันจะยิ่งแย่ลงไปใหญ่มากกว่า”
“แล้วจะให้ทำยังไง ปล่อยเวลาให้ผ่านไปเรื่อยๆ ยังงี้มันเท่ากับทรมานทุกคนเปล่าๆ นะรัตน์ ธนาไม่ใช่ว่าจะมีความสุขนะรัตน์ ควรจะมีใครซักคนช่วยให้มันไปถึงจุดจบได้แล้ว”
ยงยุทธนั่งนิ่งซังกะตายอยู่มุมนึงในบ้าน ระพีพรรณ ปวริศ เข้ามาเห็นสภาพแล้วได้แต่มองหน้ากัน