บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 28 (ตอนจบ) หน้า 2
วันต่อมา ปวริศกับลลดามาหายงยุทธที่บ้านด้วยความเป็นห่วง
“ตกลงนายจะเอายังไง จะกลับมาทำงานธนาคารอย่างเดิมหรือจะกลับไปที่รีสอร์ต” ยงยุทธนิ่งเหมือนไม่ได้ยิน ปวริศเรียกซ้ำ “ยงยุทธ”
“ยังไม่รู้ ฉันยังไม่ได้คิด”
ปวริศ-ลลดา มองหน้ากัน ลลดาเสนอ “ไปอยู่กรุงเทพกับลดาซักอาทิตย์นึงเอาไหมคะ พักผ่อนเปิดสมองบ้าง”
“พี่ไม่อยากไปไหนทั้งนั้น”
“นายจะมามัวจมปลักอยู่อย่างนี้ไม่ได้นะ ยังไงชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป ขืนนายมัวแต่นั่งเฉยไม่คิดทำอะไรให้ตัวเองเลยยังงี้ คนที่จะเสียใจก็คือคุณย่าน่ะแหละ”
ยงยุทธเหมือนไม่รับฟังแต่จริงๆ แล้วทุกคำกระทบใจ
ลลดาเปลี่ยนเรื่อง “นี่กินข้าวรึยังคะ ออกไปหาอะไรอร่อยๆ กินกันไหม เปลี่ยนบรรยากาศ
“ไม่ไป… พี่ไม่หิว” ยงยุทธลุกขึ้น เดินขึ้นชั้นบนไปเงียบๆ
ปวริศ ลลดาจนปัญญา พูดไม่ออก ความหวังดีไม่มีค่าอะไรเลย
ที่ห้องพักแพทย์ ระพีพรรณ หทัยรัตน์ กำลังตรวจบันทึกอาการคนไข้ของใครของมันกันอยู่
“คุณลุงห้อง 612 น่าจะกลับบ้านได้พรุ่งนี้แล้วนะรัตน์”
“อืม ดีแล้วล่ะ ลูกหลานมาเยี่ยมเยอะ แกคงได้กำลังใจดี”
“แกว่ายังไงก็ขอให้ได้เห็นหลานแต่งงาน มีเหลนให้แกอุ้มก่อน” ระพีกรรณหัวเราะ แล้วก็ต้องชะงักเพราะ…ยงยุทธเปิดประตูเข้ามา
หทัยรัตน์หันไปมองตามสายตาระพีพรรณ “ยุทธ…”
“รัตน์พอมีเวลาคุยกับยุทธไหม”
“ก็…”
เป็นความลับอะไร”
“จะคุยเรื่องอะไร”
“เรื่องงานแต่งของเรา” หทัยรัตน์ปั้นหน้าไม่ถูก ยงยุทธพูดต่อ “ก่อนคุณย่าสิ้นลม คุณย่าสั่งเสียเรื่องงานแต่งงานของเรา ยุทธอยากให้คุณย่าหมดห่วงเรื่องของเรา” หทัยรัตน์ไม่คิดว่ายงยุทธจะมาไม้นี้ ยงยุทธหยิบกล่องใส่พลอยออกมาเปิดต่อหน้าหทัยรัตน์ “ยุทธได้พลอยเก้าเม็ดนี้มาจากพม่า ยุทธตั้งใจแต่แรกว่าจะซื้อมาให้รัตน์เป็นของหมั้น มันอาจจะไม่ได้มีค่ามากมายอะไร ถ้าเทียบกับเพชร แต่ยุทธอยากให้รัตน์รู้ว่า ยุทธได้มันมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของยุทธเองจริงๆ ยุทธภูมิใจกับมันมากนะ”