บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 3 หน้า 2
“นี่รู้เรื่องกะเขาแล้วเรอะ แม่สำลี”
“อุ๊ย..ข่าวใหญ่ ข่าวดัง ของบ้านหนองนมวัว อีอ่ำนี่มันร้ายกาจจริงๆ นะ มันคงคิดว่าแม่แย้มโง่ๆ ซื่อๆ ไม่ถือสาหาความมันละมั้ง”
“อีลูกสาวมันยิ่งแล้วใหญ่ แม่สำลีต้องไปฟังเอง ปากมันงี้อย่าให้พูดเลย สกปรกหยาบคายเหลือจะรับ”
“แม่มันเป็นยังไง ลูกมันก็เป็นยังงั้นแหละ แม่แย้ม แล้วอีคนโตลูกสะใภ้แม่แย้ม”
“โอ้ย... อย่าให้พูดเลย เหนื่อยใจ วันๆ มันเอาแต่นอน เลี้ยงลูกก็ไม่เป็น นมมันยังไม่ให้ลูกมันกินเลย มันว่ามันกลัวหน้าอกหน้าใจมันคล้อย”
“ต๊าย ยังงี้มันน่าตบล้างน้ำซักฉาดสองฉาด น่าสงสารพ่อยงค์นะ ได้เมียผิดคิดจนตัวตายจริงๆ”
แย้มน้ำลายแตกฟอง ยิ่งเม้ายิ่งมัน
อ่ำบอกลูกสาว “ทนไม่ไหวก็หอบลูกกลับมาอยู่บ้านเรานะ อัมพร”
“พี่ยงค์เขาคงไม่มาหรอกจ้ะแม่ ฉันไม่ได้กลัวพรากจากผัวนะ แต่กลัวว่าจะพรากจากลูกมากกว่า”
“ตอนนี้แม่ห่วงเอ็งมากที่สุดนะ ดูแลตัวเองให้ดีด้วย”
“เขาคงไม่ฆ่าไม่แกงฉันหรอก แม่!!”
อุไรเป็นห่วง “คนอย่างอีแย้มน่ะไม่ฆ่าพี่ด้วยอาวุธหรอก แต่ปากมันก็ฆ่าคนมานักต่อนักแล้วพี่อัมพร”
อัมพรรีบกลับขึ้นเรือนมา เพราะได้ยินเสียงลูกร้อง แค่พ้นหัวบันไดก็พบว่าแย้มเป็นคนอุ้มยงยุทธอยู่
แย้มหันมาเห็นอัมพรก็หน้าหงิกทันที “หายหัวไปไหนมายะ”
“ไปบ้านแม่มาจ้ะ”
“แอบขนเอาอะไรกลับไปบำรุงบำเรอกันล่ะ”
“เปล่าจ้ะ ขอลูกให้ฉันเถอะ นี่พี่ยงค์ไปไหน” อัมพรเอื้อมมือออกไปจะรับลูกมาอุ้ม แต่แย้มเบี่ยงตัวหนี อัมพรเก้อ
“ให้ไปตามตานากมาพ่นยาให้ยงยุทธมัน ท้องมันอืด ร้องไห้ไม่ได้หยุดเลย ดูซิเนี่ย.. มาก็ดีแล้ว ลงไปเก็บกะเพรามาสักหน่อย แล้วก็เดินไปซื้อปูนกินหมากร้านยัยฉิมมาด้วย”
“จ้ะ” อัมพรเดินไปหยิบไฟฉาย แล้วลงเรือนไป
แย้มมองตามอย่างชิงชัง
สุดาวางจานตะโก้เผือกลงตรงหน้าประยงค์ “ตะโก้เผือกจ้ะพี่ยงค์ สุดาทำเองเมื่อตอนเย็นนี่เอง พี่กินก่อนสิจ้ะ เดี๋ยวพ่อกับแม่ก็คงมา”
“ขอบใจนะ อานากแกไปนานรึยัง”
“สักพักใหญ่แล้วล่ะจ้ะ”
“ไปวัดใช่ไหม งั้นพี่ไปตามแกที่วัดดีกว่า”