บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 3 หน้า 4
“ฉันตกใจมันเลยหลุดมือ ดับไปแล้ว”
“เอ็งอย่ารัดพี่สิ ปล่อยก่อน”
“งูมันอาจจะอยู่แถวเท้าฉันก็ได้ ฉันกลัว...”
ประยงค์พยายามแกะมือสุดาออก แต่สุดายิ่งรัดแน่นไม่ยอมปล่อย
นาก สำลีกลับเข้าบ้านมา
“ทำไมบ้านช่องมันมืดยังงี้หว่า”
นากสงสัย “แล้วนี่จักรยานใครมาจอดไว้นี่วะ”
สำลีตะโกน “สุดา..สุดาเอ็งอยู่ไหน ตะกงตะเกียงไม่จุดเลยลูก”
สุดาที่กอดรัดประยงค์อยู่รีบผละออกทันทีที่ได้ยินเสียงพ่อแม่เข้ามา
“สุดา...สุดา”
“จ๋า..แม่ ฉันอยู่นี่จ้ะ”
ประยงค์รีบก้าวตามออกไป
นากงง “อ้าว...ไอ้ยงค์ เอ็งขึ้นมาได้ยังไงวะ”
สำลีซักไซ้ “นี่หมายความว่ายังไง”
ประยงค์อึกอัก “คือ...คือ”
“คือ ไม่รู้ว่ามีงูอยู่ในชั้นผ้ารึเปล่าน่ะจ้ะ ฉันกลัวเลยเรียกพี่ยงค์ขึ้นมาช่วยดู”
นากไม่พอใจ “แล้วทำไมอยู่กันมืดเงียบๆ ยังงี้”
สุดารน “คือ..คือ ตะเกียงมันหลุดมือฉันน่ะจ้ะพ่อ” สุดาขยับเสื้อให้เข้าที่สร้างพิรุธ
สำลีชักไม่แน่ใจ “เอ็งไม่ได้เสียหายอะไรนะ”
“แม่ก็...”
ประยงค์หน้าชา “อานากมาก็ดีแล้ว ฉันวานหน่อยเถอะ ช่วยไปพ่นท้องให้ยงยุทธมันหน่อย ร้องไห้จ้ามาหลายคืนแล้ว แม่บอกว่าท้องมันคงอืด ได้ไหมอา”
“ได้”
“ไปกับฉันเลยนะ ซ้อนท้ายจักรยานไป เดี๋ยวฉันปั่นมาส่ง”
“กูเอาจักรยานกูปั่นไปก็ได้ จะได้ไม่ต้องยุ่งยาก”
“งั้นฉันล่วงหน้าไปก่อนนะ แล้วเจอกันที่บ้าน ลาละอาสำลี” ประยงค์รีบผละออกมา
“แม่นะแม่ น่าจะกลับมาช้ากว่านี้อีกหน่อย” สุดารีบแจ้นตามประยงค์ออกมา สำลี นาก ได้แต่ทำตาปริบๆ
ประยงค์ขึ้นคร่อมจักรยานกำลังจะถีบออกไปอยู่แล้ว