บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 3 หน้า 5
สุดาวิ่งตามออกมา “พี่ยงค์ พี่ยงค์ คอยฉันด้วย”
“อะไรอีกล่ะ สุดา”
“ฉันขอติดรถไปร้านค้าด้วย” ประยงค์ถอนใจ “ไม่ได้รึไง”
“เอ้า..ขึ้นมาสิ” ประยงค์จะปฏิเสธก็ปฎิเสธไม่ออก
สุดารีบโผขึ้นซ้อนท้ายอย่างสมหวัง ประยงค์ถีบรถออก สุดาเกาะเอวประยงค์แน่น
อัมพร ส่องไฟฉายเดินอยู่ข้างทาง ประยงค์ถีบจักรยานตามหลังมา เห็นอัมพร ดีดกระดิ่ง “อัมพร” อัมพรหันมาเห็นผัวและหน้าเจื่อนเมื่อเห็นว่ามีสุดาซ้อนท้ายมาด้วย ”ไปไหน”
สุดาลงจากรถ
“จะไปซื้อปูนกินหมากหน่อย”
สุดาทำเป็นคนดี “ฉันเดินไปก็ได้ พี่ไปกันเหอะ”
อัมพรงอน เดินลิ่ว ๆ ออกไปไม่ยอมขึ้นรถ ประยงค์รู้ว่าเมียงอน “อัมพร...” ประยงค์ถีบรถตามอัมพรไป
สุดาสมหวัง
ที่ร้านค้า อัมพรจ่ายเงินค่าปูนกินหมาก แล้วเดินออกมา
ประยงค์นั่งคร่อมจักรยานคอยอยู่หน้าร้าน “ขึ้นรถสิ”
อัมพรทั้งที่ยังงอน แต่ก็จำใจ ขึ้นนั่งไพล่ซ้อนท้ายจักรยาน แต่ไม่ยอมเกาะเอวผัว ประยงค์คว้ามืออัมพรมาเกาะเอวตน อัมพรสะบัดมือออก แล้วหยิกเนื้อเอวประยงค์อย่างแรง
“โอ้ย... เจ็บนะ เจ็บ”
“จะหยิกให้เนื้อขาดเลย”
ประยงค์ถีบจักรยานมาตามทาง “งอนอะไรพี่.. อัมพร”
“ยังจะมาถามอีก เห็นกับตาเลยนะว่ากอดเอวกันมาจนกลม”
“พูดไป ลูกสาวเขาเสียหายนะ”
“เสียหายอะไร มีแต่ได้มากกว่า มันชอบพี่มานานแล้วฉันรู้ พอมีโอกาสก็เลยขอถูไถซักหน่อย หน้าอกหน้าใจคงจะถูหลังมาตลอดทางเลยล่ะสิ” ประยงค์หัวเราะ “ยังจะมาหัวเราะอีก”
“หึงเหรอ”
“หึงสิ หวงด้วย ถามได้” อัมพรหยิกเอว
“ดีใจจัง เมียไอ้ยงค์ขี้หึงโว้ย...เกาะแน่น ๆ นะจะซิ่งแล้ว” ประยงค์ปั่นรถเร็วขึ้น จนอัมพรร้องวี๊ด แล้วรีบคว้ากอดเอวผัว ที่โกรธขึ้งกลายเป็นเสียงหัวเราะ