บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 3 หน้า 3
“จะตามไปให้เมื่อยเปล่า ๆ ทำไมล่ะจ้ะ พี่ยงค์”
“พี่ห่วงลูก อัมพรเขาก็ไม่อยู่”
“อ้าว เมียพี่เขาไปไหนเสียล่ะ”
“ไปบ้านแม่เขา”
“ทิ้งลูกกลับบ้านเนี่ยนะ”
“แค่นั้นเอง ไกลกันซะที่ไหน”
“แต่ก็ไม่น่าทิ้ง”
“งั้นพี่กลับไปดูลูกก่อนดีกว่า ถ้าอานากแกกลับมา สุดาช่วยบอกแกให้ตามไปที่บ้านพี่หน่อยละกัน” ประยงค์ขยับลุกขึ้นจะไปที่จักรยาน
“งั้นฉันขอซ้อนรถพี่ไปลงที่ตลาดหน่อยละกัน”
“จะไปทำไม”
“มีธุระละกัน เรื่องของสาว ๆ เขา” สุดาปั้นจริตทำอาย “พี่กินขนมก่อนละกัน ฉันขอเปลี่ยนเสื้อหน่อย”
“เปลี่ยนทำไม ที่ใส่อยู่ก็ดูดีอยู่แล้ว”
“เหม็นควันไฟติดตัว แป๊บเดียวล่ะจ้ะ” สุดาทำกุลีกุจอขึ้นเรือนไป
ประยงค์อึดอัด ร้อนใจ
สุดาเข้ามาในห้อง ตรงมาที่หน้ากระจกส่องดูตัวเอง จัดทรงผม อย่างอ้อยอิ่งในความมืดสลัว จะถอดเสื้อออกให้เหลือแต่ยกทรงตัวเดียวก็กระดากเกินไป
สุดาหยิบตะเกียงรั้วขึ้นมา แล้วทำเป็นทิ้งลงพื้นให้เกิดเสียงดัง “กรี๊ด....”
ประยงค์ ลุกพรวดขึ้นทันทีเพราะได้ยินเสียงสุดาร้อง “สุดาๆ” ประยงค์รีบวิ่งขึ้นเรือนไปทันที
ประยงค์วิ่งพรวดเข้ามาในห้อง “สุดา.. เอ็งเป็นอะไร”
สุดาที่กรีดร้องรอคอยอยู่ พุ่งพรวดเข้ามากอดประยงค์แน่น จงใจเอาอกแนบอก “พี่ยงค์ ช่วยฉันด้วย.. ช่วยด้วย”
“เอ็งเป็นอะไร”
สุดารัดโอบคอไว้ “ฉันกลัว..”
“กลัวอะไร”
“ตัวอะไรก็ไม่รู้...เลื่อนๆ เหมือนจะเป็นงูในชั้นวางผ้าของฉัน”
“สุดา..เอ็งปล่อยพี่ก่อน”
“น่ากลัวจังเลย ตัวมันใหญ่เท่าแขนได้มั้งพี่ยงค์”
“แล้วตะเกียงเอ็งไปไหน”