บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 3 หน้า 6
แย้มอุ้มหลานออกมาที่นอกชานเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะหยอกเอินกันกลับเข้ามา
อัมพร ประยงค์หยอกล้อหัวเราะกันขึ้นเรือนมา
“มีความสุขกันจริ๊ง พ่อคุณแม่คุณ ร้องกรี๊ดกร๊าดยังกะเป็นสาวรุ่น มีลูกมีเต้าแล้วนะยะหล่อน” อัมพรสลดจ๋อย “เอ้า..มาอุ้มเปลี่ยนซะที ปวดแขนจะแย่อยู่แล้ว ร้องไม่ได้หยุดหย่อน” ประยงค์ขยับเข้ามาจะอุ้มลูก แย้มส่งยงยุทธไปให้อัมพรแทน แย้มบอกประยงค์ “เอ็งไปหาข้าวหาปลากินซะก่อน ทำงานมาเหนื่อยทั้งวัน ข้าวก็ยังไม่ได้กินเลย”
“รอให้อานากมาก่อนก็ได้แม่ เดี๋ยวค่อยกิน”
“แล้วของล่ะ ได้มาไหมแม่อัมพร ให้ไปซื้อปูนแค่นี้ไปเป็นชาติเลย”
“ได้จ้ะ” อัมพรหยิบกระเพรากับห่อปูนกินหมากออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
“มือร้อนไปจับลูก เดี๋ยวก็ได้ผื่นขึ้น หล่อนนี่มันจริงๆ เลยไม่รู้ประสาอะไรเล้ยย...พ่อแม่คงไม่ได้สั่งสอน..น่าเบื่อจริงๆ ไปล้างมือล้างไม้ซะก่อนไป๊” แย้มเอายงยุทธกลับมาอุ้ม
อัมพรเลี่ยงออกไป ประยงค์ตามไปตักน้ำล้างมือให้เมีย แย้มมองด้วยสายตาหมั่นไส้ชิงชัง
ประยงค์ตักยาดองเหล้าในโหลใส่แก้วมายื่นให้อัมพร
“ไม่กินไม่ได้เหรอพี่”
“แข็งใจหน่อยเถอะ ยาดองเหล้านี่มันช่วยประสะน้ำนมนะ เลือดลมจะได้เดินดีด้วย”
“ยังไงมันก็เป็นเหล้านะพี่ ฉันกินมันก็เท่ากับเอาเหล้าให้ลูกกินด้วยน่ะแหละ”
“กินแค่พอเป็นยาคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง” อัมพรกล้ำกลืนฝืนกินยาดองเข้าไป “ขืนไม่ยอมกินซะเลย แม่แกจะน้อยใจเอาได้ แกอุตส่าห์หามาให้ ความจริงแม่แกก็ห่วงอัมพรนะ”
“ฉันจะพยายามเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ในบางเรื่องก็แล้วกัน”
เช้าวันใหม่ แย้มตักบาตรพระเสร็จ ก็หว่านข้าวก้นขันให้นกให้ไก่กิน ทำทาน
ประยงค์ลงมาจากบนเรือน ดูท่าทีว่าแย้มอารมณ์ดี “แม่”
“อะไร”
“เรื่องเย็นนี้..ฉันอยากให้แม่เปลี่ยนใจ ฉันขอเป็นคนชดใช้ค่าเสียหายแทนอุไรกับน้าอ่ำเองได้ไหม แม่อยากให้ฉันทำอะไร ฉันจะทำให้”
“แน่นะ”
“จ้ะแม่”
“ทุกอย่างเลยเรอะ”
“จ้ะ”
“แล้วถ้ากูขอให้มึงเลิกกับอีอัมพรล่ะ ได้ไหม”
“แม่”