บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 3 หน้า 9
อ่ำปลอบลูกสาว “อัมพรเอ๊ย เอ็งพูดเหมือนไม่รู้จักนิสัยแท้ๆ ของผัวเอ็ง ยงค์มันเป็นคนหนักแน่น ไม่ว่อกแว่กอะไรง่ายๆ หรอก ขืนเอ็งวูบวาบตามคำอีแย้มมัน ครอบครัวเอ็งจะพังนะลูกนะ”
สุดากำลังตากผ้าหน้าบ้าน หันมาเมื่อได้ยินเสียงกระดิ่งจักรยาน ประยงค์ถีบจักรยานเข้ามา สุดาหน้าบานทันที “พี่ยงค์ ไปไงมาไงจ๊ะ”
“แม่แกให้เอาขนมมาให้” ประยงค์ปลดหม้ออวยออกจากแฮนด์รถ
สุดาเข้ามารับหม้อ “ฝากขอบใจป้าแย้มด้วยนะจ้ะ พี่”
“แม่ให้รอถ่ายหม้อไปเลย”
“งั้นพี่รอเดี๋ยวนะจ้ะ” สุดาจะขยับออก “พี่จะไม่ลงมากินน้ำกินท่าก่อนเหรอ”
ประยงค์ส่ายหน้า ไม่สบตาด้วย สุดายิ้ม เดินกลับมาขึ้นเรือนอ้อยอิ่ง
สุดาอ้อยอิ่งล้างหม้อ เช็ดหม้อเสร็จแล้วยังเดินกลับไปที่ห้อง หยิบหวีขึ้นมาหวีผม เขย่าขวดมองเลย์ยะ ประแป้งน้ำเข้าซอกคอ และเนินอกอั๋น
ประยงค์คร่อมจักรยานคอย กระวนกระวาย
สุดาหิ้วหม้ออวยลงบันไดมา จนจะถึงขั้นสุดท้าย “โอ้ย...” สุดาทำยกมือขึ้นกุมขมับ เหมือนจะเป็นลม ประยงค์หันมามองvสุดาทำซวนเซ ยึดราวบันได มืออีกข้างทิ้งหม้ออวยให้ร่วงลงพื้น แล้วทำหมดแรงเป็นลมลงไปพับกองที่พื้น
ประยงค์มอง ส่ายหัว ชัวร์ว่าเป็นจริตหญิง สุดานอนนิ่งอย่างอดทน ลุ้นให้ประยงค์เข้ามา
ประยงค์รอนานเกินไปแล้ว รึว่าจะเป็นลมจริงๆ “สุดา...สุดา” ประยงค์ลงจากรถ เดินเข้ามาดู “เอ็งเป็นอะไร สุดา สุดา” ประยงค์เขย่าตัว
สุดายังหลับตาพริ้ม ประยงค์ตัดสินใจอุ้มสุดาไปที่แคร่ใต้ถุน มองหาใครต่อใครแต่ก็ไม่เห็น ประยงค์ผละไปดึงผ้าขาวม้ามาชุบน้ำ บิดหมาด สุดาแอบปรือตามองประยงค์ ประยงค์กลับมาเช็ดหน้าให้สุดา
สุดาทำเป็นค่อยๆ ฟื้น “พี่ยงค์ ฉันเป็นอะไร” สุดาคว้ามือประยงค์ไว้
“คงเป็นลม” ประยงค์จะผละออก
สุดาไม่ยอมปล่อย “ฉันเวียนหัวจังเลย”
“เอ็งนอนลงซะก่อน เดี๋ยวพี่ไปตามคนมาช่วย”
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะพี่ยงค์ ฉันแค่เพลียๆ สงสัยตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลย มัวแต่ทำงานน่ะแหละ”
“งั้นเอ็งก็ไปหาข้าวหาปลากินซะหน่อยไป”
“ฉันคงเดินไม่ไหวหรอก พี่ยงค์ช่วยฉันหน่อยได้ไหมจ้ะ ช่วยขึ้นไปคดข้าวมาให้ฉันหน่อย ในตู้มีต้มส้มปลาหมอ พี่ล่ะกินรึยัง ถ้ายังก็คดลงมากินด้วยกันเลยก็ได้”
ประยงค์ลำบากใจ แต่ก็ลุกออกไป สุดาสมหวัง กลิ่นเหงื่อผู้ชายกำซาบดวงจิต