บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 14 หน้า 6
“เรื่องชั่วๆ ยังงี้ก็มีแต่ป้าแย้มนั่นแหละมั้ง ที่คิดได้”
“ลูกมึงอีกคน.. หนอย สะเออะมาจีบแฟนหลานกู ถ้าไม่ใช่เพราะมึงเสี้ยมสอนมันจะเป็นอีหน้าไหน”
“เอาเหอะ จะคิดยังไงก็ตามใจ” อัมพรเดินหนีออกมา
“มึงจะดิ้นยังไง มึงก็ไม่มีวันได้ลูกมึงคืนหรอกโว้ย อีอัมพร”
หทัยรัตน์เดินมากับยงยุทธ หทัยรัตน์เปิดกระเป๋านักเรียนหยิบถุงขนมออกมาให้ยงยุทธ คุยกันหนุงหนิง
มยุรีย์ ธนา เดินตามหลัง ธนาเรียกร้องความสนใจยังไง หทัยรัตน์ก็ไม่หันมาสนใจแม้แต่น้อย
ธนาแหกปากร้องเพลง “น่าจะเจอกันมาตั้งนาน ก่อนที่เธอจะเป็นของใคร”
หทัยรัตน์ ยงยุทธ มองหน้ากัน
มยุรีย์ปรามพี่ชาย “พี่ธนา.. ยุรีย์อายเขาเป็นเหมือนกันนะ”
“อายทำไม เสียงพี่เพราะขนาดนี้” ธนาแหกปากต่อ “อยากให้มันมีปาฏิหารย์ ให้ตัวฉันย้อนเวลากลับไป”
มยุรีย์สุดทน ชิ่งหนีออกไปทันที
ธนากระโจนขึ้นมาดักขวางหน้าหทัยรัตน์ออกลีลาลวดลายเต็มที่ “จะไม่ยอมให้เราคลาดกัน.. ฉันคงจะพบรักเธอก่อนใคร... “
หทัยรัตน์สุดเอือม ยงยุทธมึนชา หทัยรัตน์ผลักธนาเต็มแรง จนธนาล้มลงไปทับกอไม้ข้างทาง ยงยุทธพาหทัยรัตน์ออกไป
ธนาพาตัวเองออกมากจากต้นไม้อย่างทุลักทุเล คลานหมดสภาพ “โอย .. อูย”
อาจารย์ยืนท้าวสะเอว หน้ายักษ์ถมึงทึงอยู่ “นี่มันโรงเรียนนะธนา ไม่ใช่ตลาดสด โตจนเป็นรุ่นพี่เขาแล้ว ทำตัวให้เป็นตัวอย่างที่ดีกับรุ่นน้องได้ไหม”
ทุกคนกำลังตั้งใจเรียนเต็มที่ จดสิ่งที่อาจารย์กำลังสอน ยงยุทธ หทัยรัตน์ที่นั่งแถวหน้า มีสมาธิกันเต็มที่
ธนาซึ่งอยู่แถวหลังของห้อง สะกิดเพื่อนที่อยู่ข้างหน้าให้ส่งกระดาษสีชมพูขึ้นไปจนถึงมือหทัยรัตน์ หทัยรัตน์รับมางงๆ ธนาลุ้นตัวโก่งว่าหทัยรัตน์จะเปิดอ่านรึเปล่า
หทัยรัตน์ คลี่เปิดกระดาษออกอ่าน ใจความในกระดาษ “รักหทัยรัตน์คนเดียว” หทัยรัตน์พับกระดาษอย่างเดิม แล้วหันมามองหลังห้อง ธนายิ้มคอย หทัยรัตน์ทั้งโกรธ ทั้งรำคาญ ฉีกกระดาษแผ่นนั้นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แล้วยัดทิ้งใส่ลิ้นชักโต๊ะ แล้วตั้งสติตั้งใจเรียนต่อ ธนาทำท่าหัวใจสลาย เพื่อนๆ ร่วมก๊วน ฮา
“มีอะไรกัน ธนา”
“เปล่าครับ อาจารย์ ผมแค่เจ็บจี๊ดๆ ตรงนี้นิดหน่อย สงสัยโรคหัวใจจะกำเริบครับ”
“ไปนอนพักห้องพยาบาลดีกว่าไหม เพราะครูว่าเธอปั่นป่วนเพื่อนที่เขาตั้งใจเรียนมันไม่แฟร์หรอกนะ”
ยงยุทธมองอย่างตำหนิ หทัยรัตน์สมน้ำหน้า ธนาทำจ๋อย