บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 14 หน้า 9
ระพีพรรณนั่งอ่านหนังสือไป กินช๊อคโกแล็ตไปอยู่ในห้อง
อุไรเปิดประตูเข้ามาในห้องพร้อมชุดนักเรียนที่ซักรีดแล้ว
ระพีพรรณหยิบกล่องช๊อคโกแล็ตเก็บใส่ชิ้นชัก
“กินอะไร”
“ช๊อคโกแล็ตจ้ะ”
“ของแพงยังงี้แกเอาเงินที่ไหนไปซื้อ” อุไรเปิดลิ้นชัก หยิบกล่องช๊อคโกแล็ตออกมา
“เขาให้มาจ้ะ”
“ใคร...เขาน่ะใคร” ระพีนิ่ง “แกริอ่านมีแฟนแล้วรึไง ระพี”
“เปล่าจ้ะ”
“งั้นใคร... บอกมาเดี๋ยวนี้”
ระพีพรรณจำใจบอก “พ่อจ้ะ พ่อให้มา”
อุไรชะงักกึก ขยำกล่องช๊อคโกแล็ต แล้วเขวี้ยงทิ้งลงถังขยะ “ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้ไปพบไปเจอมันอีก แกไม่คิดว่าฉันเป็นแม่แกแล้วใช่ไหมถึงได้ขัดคำสั่งฉันยังงี้”
“แม่”
อุไร โกรธ ผลุนผลันออกไปทันที
บริษัทลือพงษ์ทัวร์ พะยอมเดินขึ้นบันไดมาจนถึงชั้นที่เป็นที่พักอาศัย
ผู้หญิงของลือพงษ์นุ่งกระโจมอกผ้าขนหนูกำลังจกส้มตำข้าวเหนียวไก่ย่าง พะยอมชะงัก
“มาหาใคร”
“แกน่ะแหละเป็นใคร ขึ้นมาอยู่บนนี้ได้ยังไง”
“อยากรู้ก็ไปถามเฮียเขาสิ”
”คุยกะใครวะ” พะยอมหันไป ลือพงษ์เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว พะยอมหน้าชาเหมือนถูกตบ “มาทำไม บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามาที่นี่”
“ใครน่ะเฮีย เด็กเก่าเฮียเหรอ หรือว่าพี่สาว”
“เข้าไปในห้องก่อน” หญิงของลือพงษ์ ยังโอ้เอ้ ดูดนิ้วจ๊วบจ๊าบ ลือพงษ์ตวาด “อั๊วบอกให้เข้าไป หูหนวกรึไง” หญิงของพงษ์นวยนาดเข้าห้องไป
“มีอะไรว่ามา”
“กลับบ้านไปดูลือชัยมันมั่ง ถ้ายังคิดว่ามันเป็นลูกอยู่ ฉันมีปัญญาสั่งสอนอบรมมันได้เท่านี้แหละ” พะยอมเดินออกมา