บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 14 หน้า 7
หทัยรัตน์เดินออกจากโรงอาหารมากับยงยุทธ
“พรุ่งนี้ต้องปราศรัยหาเสียงแล้ว ยุทธพร้อมไหม”
“ก็ตื่นเต้นนิดหน่อย พูดต่อหน้าคนเยอะๆ ยังไงมันก็สั่นอยู่ดี”
“ยุทธต้องทำได้อยู่แล้ว ยุทธเก่งจะตาย พรีเซ็นต์งานหน้าห้อง ยังได้คะแนนเต็มทุกที”
“ถ้ารัตน์อยู่บนเวทีด้วย เค้าก็คงไม่สั่นหรอก”
หทัยรัตน์ยิ้มปลื้ม แต่แล้วชะงัก เห็นบนบอร์ด ข้างๆ โปสเตอร์หาเสียงยงยุทธมีโปสเตอร์สีสดใสจัดจ้านสไตล์เรกเก้อีกแผ่นติดประกบ เป็นโปสเตอร์หาเสียงของธนา “ยุทธ”
ธนากับเพื่อนๆ กำลังระดมกันเขียนโปสเตอร์ด้วยลายมือเพื่อติดให้ทั่วโรงเรียน ธนาเดินเข้ามาหายงยุทธ “พรุ่งนี้สายมีเท่าไหร่ใส่ให้เต็มเลยนะโว้ย ไม่งั้นหนาวแน่”
ลือพงษ์ยื่นกล่องช๊อคโกแล็ตให้ระพีพรรณ “พ่อซื้อมาฝากลูก”
“ขอบคุณค่ะ พ่อ”
“เก็บใส่กระเป๋าซะ เดี๋ยวแม่เขาเห็น”
“เห็นก็เห็นสิคะ ไม่เห็นเป็นไรเลย”
“แม่เขาจะหัวเสียเปล่าๆ ยิ่งมีเรื่องมีราวกันอยู่”
“ยายแย้มแกเป็นคนร้ายกาจมากเหรอคะ”
“คนบางคน ถ้าเลี่ยงได้ก็ไม่จำเป็นต้องเข้าไปรู้จักเขาหรอก”
“ขนาดนั้นเลยเหรอคะ”
“ลูกมีเพื่อนเยอะไหม”
“เพื่อนที่สนิทมากๆ ก็มีอยู่คนเดียวค่ะ”
“จะเลือกคบใครก็ดูให้ดีๆ เพื่อนแท้หายาก พ่อไม่ได้หมายความว่าไม่ให้คบใครเป็นเพื่อน ยังไงเราก็ยังต้องอยู่ในสังคมนี้ สนิทกันดีกับลูกป้าอัมพรเขารึเปล่าลูก”
“ค่ะ คุยกันได้แทบทุกเรื่อง”
“ยังไงพ่อก็อยากฝากน้องไว้คนนึง ถึงจะคนละแม่ แต่พ่อก็ไม่อยากให้ลูกรังเกียจรังงอน วันข้างหน้าลำบากยังไงก็จะได้ช่วยเหลือกันนะลูก”
“ค่ะพ่อ”
อุไรเดินมองหาระพีพรรณมาแต่ไกล
“แม่เขามาแล้ว พ่อไปก่อนนะ เอาขนมเก็บใส่กระเป๋าซะ วันหลังพ่อจะมาหาอีก”
ระพีพรรณไหว้ลือพงษ์ ลือพงษ์รีบชิ่งออกไป หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าอุไร
ระพีพรรณรีบเก็บขนมใส่กระเป๋า อุไรเดินเข้ามา “ทำไมมานั่งตรงนี้ แม่มองหาแกตั้งนาน”
“ระพีมานั่งอ่านหนังสือค่ะ”