บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 17 หน้า 3
“เมื่อคืนไม่ได้ไปปาร์ตี้เหรอ แม่ก็หลับ รอคนมาเรียก แต่ไม่เห็นมีใครมาปลุก”
“เบื่อละ”
เปรมจิต ยิ้มดีใจมาก “โฮ้ย อยากได้ยินคำนี้ที่สุดเลย”
วันนี้ปิ่นมุกเลิกเศร้าแล้วจริงๆ กระตือรือร้นกลับมาดูแลตัวเองเหมือนเดิม
“หนูไม่ยุ่งกับเพื่อนเลวๆแล้ว ไม่ต้องตามไปเฝ้าหนูหรอก วันนี้ เดี๋ยวว่าจะไปสปา ไปทำผม แม่ไปทำงานเถอะ แม่ไปทำงานวันเว้นวันแบบนี้ คุณพีระคงเหนื่อยแย่แล้ว” เปรมจิตเข้าไปจับแก้มลูก มองด้วยความรัก
“ถ้าแกทำตัวดีๆ คนที่มีความสุขที่สุด คือฉัน” เปรมจิตยิ้มกว้างโล่งใจจริงๆ ปิ่นมุกครุ่นคิดบางอย่าง
“หนูรู้สึกว่า บางทีคุณเยี่ยมอาจจะกลับมาหาหนู”
“ทำไมแกคิดอย่างนั้น”
“ไม่รู้สิคะ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เขาไม่ได้รักหนูก็จริง แต่เหมือนมีอะไรที่ดึงดูดเขาให้กลับมาทุกครั้ง”
เปรมจิตยิ้มร้าย สังเกตอยู่เหมือนกัน “ความทะเยอทะยานไง คบกับนังดาวเหนือมันจะไปได้อะไร เขาอยากเป็นเจ้าของธนาคาร และวิธีที่ง่ายที่สุดก็คือแต่งงานกับแกไง ฮึ ขอให้มันกลับมาจริงๆเถอะ”
สองแม่ลูกครุ่นคิดคะเนไป เดาใจเยี่ยมยุทธว่าจะไปทางไหนกันแน่
บ้านเยี่ยมยุทธ เยี่ยมยุทธออกจากห้องน้ำ เยี่ยมยุทธเปิดตู้เสื้อผ้า คิดเล็กน้อยเมื่อมองเสื้อผ้าสองสไตล์ในตู้ของตนเอง เยี่ยมหยิบชุดออกมาสองชุดวางไว้ ชุดสูทเนี้ยบกับชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์
“รู้ตัวไหม เสื้อผ้าราคาถูก ผู้หญิงราคาถูก มันไม่เหมาะกับคุณเลย หุ่นดีขนาดนี้ต้องสูท และต้องควงสาวสวยมีระดับ ต้องมีระดับเท่านั้น” เยี่ยมยุทธไม่ได้คิดอะไรอีก หยิบเสื้อยืด มาใส่
วัดของหลวงพ่ออ๊อด หลวงพ่ออ๊อดกลับมาแล้ว กำลังรับสังฆทานของชาวบ้าน ชาวบ้านออกไป เยี่ยมยุทธเข้ามากราบหลวงพ่ออ๊อด “มีคนบอกว่าหลวงพ่อกลับวัดแล้ว”
“สบายดีไหม โยมเยี่ยมยุทธ”
“ถ้าผมบอกว่า....ไม่...ล่ะครับ”
“งั้นก็เชิญรับยาที่โรงพยาบาล ที่นี่เป็นวัด เอาไว้มาใหม่ตอนตายเนอะ ฮิฮิ” หลวงพ่ออ๊อดเล่นเองขำเอง ตัดมาเยี่ยมยุทธ ไม่ขำหน้านิ่ง ป่อยยย “ไม่ขำแฮะวันนี้”
“หลวงพ่อออกจากตำรวจ เพราะเบื่อที่กฎหมายลงโทษคนผิดไม่ได้ใช่ไหมครับ”
“คำถามแปลกๆ มาอีกแล้ว”
“แล้วตอนหลวงพ่อเป็นตำรวจ อะไรที่ผลักดันหลวงพ่อ ความโกรธ ความเกลียดใช่ไหมครับ โกรธเกลียด คนเลว