บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 17 หน้า 4
ทั้งหลาย ที่มันหน้าด้านชูคออยู่ในสังคม ทั้งๆที่มันทำลายชีวิตคนอื่น”
“โยมกำลังโกรธเกลียดใครหรือ เล่าให้อาตมาฟังได้ไหม”
“หลวงพ่อสอนให้ผมอภัยคนที่ไม่มีหลักฐานว่าผิด จิตแพทย์ของผม ครูอารีสอนให้ผมรู้จักความรักความเมตตา แต่วันนี้ ผมคิดว่าโลกของการอภัย โลกของความรัก มันไม่เหมาะกับผมเลย” หลวงพ่ออ๊อดหน้าตาซีเรียสขึ้นมา
“แสดงว่าโยมเลือกจะอยู่กับความโกรธ ความเกลียดอย่างนั้นหรือ”
เยี่ยมยุทธเงยหน้าขึ้น แววตาเยี่ยมยุทธกล้าแข็งขึ้นมา ในเวลานี้เยี่ยมยุทธกำลังเปลี่ยนแปลงตัวเองเข้าสู่ด้านมืดอีกครั้ง “หลวงพ่อเป็นตำรวจที่เก่งมาก เพราะหลวงพ่อโกรธเกลียดคนร้ายใช่ไหมครับ หลวงพ่อคงเข้าใจผม วันนี้ผมพร้อมจะไล่จับ พร้อมจะเปิดโปง พร้อมจะสู้กับคนเลว พร้อมจะทำลายล้างมันให้สิ้น”
หลวงพ่ออ๊อดสีหน้ายุ่งเหยิง “ถ้าความเป็นตำรวจแบบที่ว่ามันดีจริง อาตมาคงไม่ลาออก อยากฟังไหม
ว่าเป็นพระดีกว่าเป็นตำรวจยังไง”
“ไม่อยากครับ! ไม่ใช่วันนี้ เอาไว้วันหลังนะครับ วันนี้ผมตัดสินใจแล้ว” เยี่ยมยุทธดื้อ แข็งกร้าว เดินออกไป
“อ้าว ไปเลยหรือ เฮ้ย มานี่ก่อน .... โฮ้ย ดื้อจริงๆ” เยี่ยมยุทธ สีหน้าเข้ม เดินออกไป
ร้านอาหาร ดาวเหนือในชุดสวยเพิ่งมาถึง มองหน้าร้าน สีหน้าลังเล “เฮ้อ เรามาที่นี่ทำไมเนี่ย”
ดาวเหนือเดินเข้าร้านไป
ด้านในร้านอาหาร ดาวเหนือนั่งรออยู่ แฟรงค์เดินเข้ามา ตามบ๋อยผู้ดูแลที่เดินนำเข้ามา แฟรงค์เจอดาวเหนือดีใจมาก “ดาวเหนือ.... วันนี้สวยจัง” แฟรงค์ดูบนโต๊ะสองที่นั่ง “นัดกับใคร คุณเยี่ยมหรือ”
“เอ้อ ค่ะ”
แฟรงค์เซ็ง พูดเล่นขึ้นมาตามประสาร่าเริง “เฮ้อ ไม่อยากรู้เพิ่มแล้วล่ะ.... บ๋อย พยุงผมไปที่โต๊ะที ไม่มีแรง”
ดาวเหนือยิ้มแห้ง “คุณแฟรงค์ อย่าล้อเล่นอย่างนี้สิคะ”
“เอาเถอะ เชิญตามสบาย ผมไปคุยงานกับลูกน้องก่อน”
แฟรงค์แยกออกไป เดินไปอีกโต๊ะที่มีลูกน้อง ลุกขึ้นยืนต้อนรับ แฟรงค์นั่งลงคุยงานกับลูกน้องในโต๊ะนั้น
บ้านเยี่ยมยุทธ เยี่ยมยุทธไขกุญแจเปิดตู้เบาะแสออก แววตาแข็งกร้าวของเยี่ยมยุทธ ไม่คืนกลับ เยี่ยมยุทธ ตัดสินใจแล้ว ว่าจะกลับมาแก้แค้นต่อ “คนพวกนี้ มันเสวยสุขบนซากศพคนตาย คนดีๆทุกคน ต้องตายไปเพราะความอยากได้เงิน อยากได้อำนาจ ผมทนเห็นพวกมันชูคออยู่ในสังคมไม่ได้จริงๆ”