บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 8 หน้า 3
“ทำไมถึงรับปากล่ะครับคราวนี้”
“เขาไม่มีทาง ทำไม่ได้หรอก ปิ่นมุกบอกปฏิเสธครั้งหลังนี้ แววตาเขาจริงจังที่สุด ฮึ จะมาทำงานที่นี่เนี่ยนะ มันคงต้องไปโรงพยาบาลโรคซึมเศร้าก่อนน่ะซี้”
ในสวน บ้านศิลาทอง ดาวเหนือเอารูปร้านอาหารให้ปิ่นมุกดูเพราะปิ่นมุกยังเอาแต่นั่งซึมเศร้าที่เดิม
“นี่เราไม่ได้ไปกินร้านนี้นานมากแล้ว วันนี้ไปกันไหมคะ” ปิ่นมุกหันหนี ไม่สนใจ
“กางเสื่อ สุริยะนมัสการกันที่สนาม เอาไหมคะ” ปิ่นมุกนิ่งอีก เดือนเพ็ญวิ่งมาหาร้อนรน
“ดาวเหนือ คุณหนู เด็กๆในครัวเขาพูดกันว่า มีถ่ายทอดสดคุณเยี่ยมยุทธในเน็ต เปิดดูสิคะ มีจริงไหม”
ทั้งสองรีบเปิดดูในมือถือตัวเอง
ทะเลสาบแห่งหนึ่ง เยี่ยมยุทธอยู่ในชุดหล่อ กำลังยืนหวาดเสียว อยู่บนสะพานที่ตั้งอยู่กลางทะเลสาบ ทำท่าเหมือนจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ในมือถือแผ่นอะไรบางอย่าง ธนูเป็นผู้ช่วยเยี่ยมยุทธ คอยถ่ายวีดีโอเหตุการณ์นี้และเป็นพิธีกรไปด้วย ธนูพูดใส่มือถือตัวเอง บันทึกวีดีโอต่อเนื่องไป
“คุณปิ่นมุก ผู้ชายคนนี้ จะพิสูจน์ความรักที่มีต่อคุณด้วยชีวิต”
สิ้นสุดคำพูดธนู เยี่ยมยุทธก็พลิกแผ่นกระดานเห็นข้อความที่เขียนว่า ปิ่นมุก...ขอโทษ ก่อนจะทิ้งแผ่นกระดาน กางมือหรา หล่อๆ แล้วทิ้งตัวลงน้ำตูม โดยที่ข้อเท้ามีโซ่ล่ามเหล็กดัมพ์เบลถ่วงไว้ ดูอลังการ ดาวเหนือสะดุ้งหน้าซีด และเดือนเพ็ญร้องว้ายพร้อมกับปิ่นมุก “ตายๆ คุณเยี่ยม” / “คุณเยี่ยม”
ธนูชี้ให้ดูนาฬิกาดิจิตอลนับถอยหลัง สองนาที
“มนุษย์เราถ้าขาดอากาศหายใจ 2 นาทีจะหมดสติครับ จะช่วยตัวเองไม่ได้อีกเลย 2 นาทีเท่านั้น นับถอยหลังครับ” ธนูกดนาฬิกาตัวเลขถอย เยี่ยมยุทธทิ้งตัวอยู่ในน้ำ ไม่ยอมว่าย เหล็กผูกติดขาถ่วงอยู่ใต้น้ำดูมั่นคง
ปิ่นมุกน้ำตาคลอทันที ซาบซึ้ง “คนบ้า ... พอได้แล้ว”
นาฬิกาถอยลงไปเรื่อยๆ เยี่ยมยุทธเอากุญแจมาไขโซ่ที่ติดกับเหล็กถ่วงออก ธนูเชียร์
“คุณเยี่ยม ถอดกุญแจให้ได้นะครับ สู้ๆ”
นาฬิกาลดลงเรื่อยๆ ทุกคนดูผิวน้ำที่ราบเรียบใน Live อย่างใจจดจ่อ “คุณเยี่ยม อย่าเป็นอะไรนะคะ”
กุญแจถูกไขสำเร็จก่อนหมดเวลาสองนาที เยี่ยมยุทธพุ่งทะยานขึ้นมาเหนือน้ำ ในขณะเหลือเวลาแค่ไม่กี่วินาที
ธนูกดหยุดเวลา แล้วร้องดีใจ “เย้”