บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 8 หน้า 5
“ผมช่วยคุณได้ ผมมีวิธี คุณจะรู้สึกดีขึ้นเมื่อเจอผม รอผมอยู่ที่บ้านนะครับ ผมจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้เลย”
บ้านพีระ จินดาดูคลิปนั้นในมือถือ ตกใจช็อก คิดไม่ถึง เจ็บปวดใจ “คุณเยี่ยม ทำไมคะ ... ทำไม”
วันเดียวกัน เยี่ยมยุทธมาถึงบ้านศิลาทอง เดินมาปะทะกับดาวเหนือ ทั้งสองมึนตึง เย็นชา
“ผมนัดกับคุณปิ่นมุกเอาไว้”
“จะตามให้ค่ะ” ดาวเหนือเดินไปแล้วหันมาใหม่ “ในเมื่อคุณเลือกที่จะเป็นคนโกหกหลอกลวง ชะตาชีวิตของคุณนับจากวันนี้ จะหาความสุขไม่ได้ ฉันเตือนคุณแล้ว”
“ผมยอมรับผิดชอบกับชีวิตที่ผมเลือกเอง กะลาสีที่โดดเดี่ยวแล่นเรืออยู่ในความมืด จะมีดาวเหนืออยู่หรือไม่มี คงขึ้นกับดวงดาวว่าจะเมตตาผมไหม แต่ยังไงผมก็ต้องออกเดินทางอยู่ดี”
ทั้งสองประจันสายตากัน ไม่มีใครยอมแพ้ ปิ่นมุกเดินออกมาเจอ วิ่งมาหาทันที “คุณเยี่ยม”
“คุณปิ่น” ปิ่นมุกวิ่งเข้ามากอด เยี่ยมยุทธกอดตอบ ดาวเหนือมีความเจ็บปวดเล็กๆอยู่ในหัวใจ มองทั้งสองกอดกันอยู่ตรงหน้า
บ้านศิลาทอง เยี่ยมยุทธ ปิ่นมุก ทั้งสองนั่งคุยกัน “วันนี้ผมมีของจะให้คุณ”
เยี่ยมยุทธเอาตุ๊กตากระดาษ แบบแต่งตัวด้วยเสื้อผ้ากระดาษ มาทับตุ๊กตาอีกที
“คุณนี่ตลก กลับมาดีกัน คุณให้ของขวัญฉันเป็นตุ๊กตากระดาษพวกนี้เนี่ยนะ”
“คุณชอบงานดีไซน์ทุกรูปแบบ โดยเฉพาะดีไซน์เสื้อผ้า คุณลองดีไซน์ชุดตุ๊กตาเองได้ใช่ไหม เคยเล่นใช่ไหม
เยี่ยมยุทธวางกระดาษขาวที่เป็นโครงสร้างเสื้อกางเกง และปากกาสีๆให้ปิ่นมุกวาดชุดใหม่ขึ้นมาเอง
“แน่นอนอยู่แล้ว ตอนเด็ก ฉันเล่นของพวกนี้ได้เป็นวันเลยล่ะ”
“งั้นโชว์ฝีมือให้ผมดูหน่อย”
ปิ่นมุกวาดและตัดกระดาษเป็นชุดตุ๊กตาแล้วเอามาทาบตุ๊กตาจนเสร็จ “สวยไหมล่ะ ฝีมือฉัน”
เยี่ยมยุทธยิ้ม ชี้อันที่ปิ่นมุกทำเอง กับอันที่ทำสำเร็จมาก่อนหน้า
“ระหว่างอันนี้กับอันนี้ คุณชอบอันไหนมากกว่า”
“ก็ต้องอันที่ฉันทำเองสิ” เยี่ยมยุทธเดินไปหยิบกระเป๋าเงินของปิ่นมุกมาวางข้างๆ
“เงินในกระเป๋าของคุณ เป็นเงินที่พ่อแม่คุณหาไว้ให้ ผมวางไว้ตรงนี้นะ ส่วนอันนี้เงินในซองนี้เป็นเงินที่คุณไปทำงานที่ร้านเสื้อสี่วัน ที่คุณไปขายเสื้อให้เขา จำได้ไหม”
เยี่ยมยุทธหยิบซองเงินออกจากกระเป๋าของตน ให้ปิ่นมุก