บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 8 หน้า 4
บ้านศิลาทอง ปิ่นมุกน้ำตาไหลพราก ดาวเหนือไม่สะเทือน
“เขาเสี่ยงตายเพื่อฉันอีกแล้ว เขาบอกขอโทษฉัน”
“โฮ้ยคนเจ้าเล่ห์พรรค์เนี้ย ให้ทายนะคะ ต้องมีชูชีพ มีกู้ภัย โกหกไม่เนียนเลยค่ะ อย่าไปเชื่อค่ะ”
ทะเลสาบแห่งหนึ่ง ธนูกดมือถือปิด แล้วประกาศ “ปิดการโซเชียลแล้วครับ”
เห็นทีมต่างๆ พร้อมรถและอุปกรณ์ช่วยเหลือ เช่นกู้ภัย รถพยาบาล ประดาน้ำ ประมาณ 10 คนปรบมือ ธนูเอาผ้าขนหนูมาให้เยี่ยมยุทธ “ขนาดเตรียมทีมเซฟไว้ ผมยังอดตื่นเต้นไม่ได้”
“แม่กุญแจไม่เคยล็อคมาตั้งแต่ต้น แค่ดึงคลิ๊กเดียวก็ออกแล้วธนู” เยี่ยมยุทธโชว์แม่กุญแจให้ดู
“ค่อยยังชั่ว”
“ชีวิตฉันราคาแพง จะเอามาทิ้งง่ายๆได้ยังไง” ธนูยิ้มแล้วหน้าเศร้าลงพึมพำ
“โกหกคนอื่นอีกแล้ว ฮือ” ธนูว่าตัวเอง “เดรัจฉานแน่ๆ”
เยี่ยมยุทธยีหัวธนู ยิ้มๆ หยอกประมาณว่าเอาน่า เยี่ยมยุทธไม่เชื่อเรื่องศีลห้า ในขณะที่ธนูเชื่อสุดๆ
บ้านศิลาทอง ปิ่นมุกถึงขั้นฟูมฟาย ร้องไห้ หมุนไปมา นั่งไม่ติด
“ชีวิตว่างเปล่าของฉัน มีคนมาตายเพื่อพิสูจน์ความรัก ชีวิตที่ไม่มีค่าอย่างฉันเนี่ยนะ ฮือ
“เขาเคยทิ้งคุณ เขาไม่มีเวลาให้คุณ เขามีคนอื่น ลืมไปแล้วหรือคะ”
“เขาเป็นคนทำงาน เขาชอบทำงาน ปิ่นต่างหากที่ไม่มีเหตุผล ทิ้งเขามา ถ้าปิ่นไม่กลับไป เขาอาจจะฆ่าตัวตายจริงๆก็ได้นะ ดาวเหนือ”
“โฮ้ย คนพรรค์นั้น สกปรกเลอะเสื้อ เลอะรถยังไม่ยอมเลย เขารักตัวเองจะตาย เขาไม่ตายหรอกค่ะ”
“ไม่รู้ล่ะ ปิ่นจะโทรหาเขา” ปิ่นมุกถือโทรศัพท์เดินหายไป ดาวเหนือเซ็ง
ทะเลสาบแห่งหนึ่ง เจ้าหน้าที่ช่วยเหลือในชุดฟอร์มต่างๆ นับสิบคน กำลังเดินทางกลับ เยี่ยมยุทธโบกมือ ยิ้มแย้มอำลา “ขอบคุณทุกคนมากนะครับ”
เสียงมือถือดังขึ้น ปิ่นมุกโทรมา “คุณมันคนบ้า บ้าจริงๆ”
“ผมแค่ทำตามความรู้สึก ผมดีใจแค่ไหนรู้ไหมที่คุณโทรหาผม”
“ก็คุณทิ้งฉันไว้ที่โรงหนัง คุณไม่สนใจฉัน”
“ผมจะแก้ตัวใหม่ ให้โอกาสผมนะครับ”
“ชีวิตฉันกำลังแย่ ฉันไม่รู้เกิดมาเพื่ออะไร ฉันเบื่อ เบื่อจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ฮือ คุณเยี่ยม” ปิ่นมุกร้องไห้อีก