บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 7 หน้า 5
“หน้ายังกะปลารากกล้วยดันอยากเป็นนางแบบ ดูปากให้ดีๆ นะ ไม่ถ่ายเปลืองฟิล์ม เข้าใจมั้ย” ประกิตเดินหนี ไปหาที่ถ่ายรูปที่อื่น มะลิกระเง้ากระงอดตามไป
อีกมุม เชษฐ์กำลังสวดมนต์ทำวัตรเช้าอยู่ ชบานั่งมองตาปริบๆ อยู่ใกล้ๆ
ชบาถามขัดจังหวะ “ทำไมพวกเพื่อนๆ คุณถึงเรียกคุณเชษฐ์ว่าหลวงปู่ล่ะ”
“ผมเป็นเด็กวัดมาตั้งแต่เกิด แต่โชคดีสอบชิงทุนเข้ามาเรียนที่คณะโบราณคดีได้ พวกเพื่อนๆ ก็เลยเรียกผมว่าหลวงปู่”
“อ๋อ.....อย่างงี้นี่เอง” เชษฐ์ตั้งท่าจะสวดมนต์ต่อ แต่ชบาก็ถามขัดจังหวะแทรกขึ้นมาอีก “แล้วคุณเชษฐ์มีคนรักแล้วหรือยัง”
“ยังครับ”
ชบาดีใจจนเนื้อเต้น “เราลองมาดูใจกันมั้ย”
“เอ่อ... ผมยังไม่คิดเรื่องนี้ ขอเรียนให้จบก่อน”
“เรียนไปก็ปวดหัว มาเป็นผัวชบาดีกว่า” ชบาทำปูไต่ใส่เชษฐ์จนขนลุกเกรียวไปทั่ว
วันชนะเสนอหน้าเข้ามา แทรกตรงกลาง “ไอ้หลวงปู่มันไม่สนเรื่องผู้หญิง แต่ถ้าอยากหาคนรักจริง หันมาทางนี้สิจ๊ะ”
“ไม่ ! ถึงฉันจะหน้าตาแบบนี้ แต่ฉันก็เลือกนะยะ ต้องผู้ชายนิ่งๆ ขรึมๆ อย่างคุณเชษฐ์เท่านั้นที่ฉันคู่ควร จริงมั้ยคะ....” ชบาหันมาอีกที เชษฐ์เผ่นหนีไปไกลแล้ว “คุณเชษฐ์ จะไปไหนคะ รอชบาด้วย” ชบาวิ่งตามเชษฐ์ไป
“สงสัยไอ้หลวงปู่จะตบะแตกก็คราวนี้” สมมาตรปล่อยก๊ากกับวันชนะ
รูปถ่ายในมือสมมาตร เห็นรัตนาวดีกับเปรตงูลางๆ ติดอยู่ที่น้ำตก เทียบกับสถานที่แล้วเห็นว่าเป็นที่เดียวกัน
“ฉันว่าแถวนี้ต้องมีเจ้าป่าเจ้าเขาสิงสู่อยู่แน่ๆ เลยว่ะ ยัยรัตน์คงเผลอไปลบหลู่เข้า ท่านก็เลยมาเอาไปอยู่ด้วย” ประกิตยกมือไหว้ ขนลุกซู่
สมมาตรเอาแว่นขยายไปส่องหาร่องรอยบริเวณจุดเกิดเหตุ วางท่าเหมือนนักสืบเชอล็อคโฮม “แหกตาดูซะ ตรงที่ยัยรัตน์ยืนเป็นจุดที่แสงส่องลงมาตกกระทบพอดี มันก็เลยเกิดเงาประหลาดอย่างที่เห็นในรูป”
“แต่เงานั่นลักษณะเหมือนคนตัวสูงๆ สูงยังกะเปรต แกก็เห็น” ประกิตเสียงสั่น
“เขาเรียกว่าการหักเหของแสง แกไม่เคยเรียนหรือไง”
“แกจะให้ฉันเชื่อว่ายัยรัตน์เป็นไข้ป่าตายเหมือนที่ไอ้หลวงปู่บอกงั้นเหรอ แล้วทำไมถึงได้คอหักหมุนได้รอบอย่างงั้นวะ”
“ยัยรัตน์อาจจะซุ่มซ่ามตกบันได หรือไม่ก็มีใครสักคนผลักลงมาเลยคอหัก”
สายตาประกิตเหลือบเห็นอะไรบางอย่างในพงหญ้า “ไอ้มาตร! นั่นอะไรวะ!”