บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 22 หน้า 3
สุภัทรบุกเดี่ยวลงไปในถ้ำ โรยตัวลงมาถึงด้านล่าง โดยมีไฟฉายที่หมวกส่องแสงนำทาง สุภัทรเดินสำรวจรอบๆ ถ้ำ ตื่นตะลึงกับสิ่งที่เห็น หินงอกหินย้อยงดงามมาก สุภัทรเดินเข้าไปในถ้ำลึกเข้าไปเรื่อยๆ แผ่นหินที่สุภัทรเหยียบเกิดทรุดตัว สุภัทรรีบคว้าหินที่ผนังถ้ำเอาไว้ รอดมาได้อย่างน่าหวาดเสียว สุภัทรหันกลับมาเห็นหัวกะโหลกที่ผนังถ้ำ เมื่อต้องแสงไฟ สะดุ้งเล็กน้อย สายตาสุภัทรเห็นโครงกระดูกที่ผนังถ้ำกอดแผ่นศิลาจารึกแผ่นหนึ่งไว้แน่นราวกับของล้ำค่า สุภัทรค่อยๆ งัดศิลาจารึกออกจากโครงกระดูกนั้น
“ศิลาจารึกนี่น่าจะอายุสักพันปี” สุภัทรลูบฝุ่นที่เกาะศิลาจารึกปัดออก เพื่ออ่านดู ก็ต้องตกตะลึง “จารึกมรุกขนคร !!!”
สุภัทรดีใจที่ได้เจอวัตถุโบราณชิ้นสำคัญ ทันใดนั้น หางตาก็เห็นบางสิ่งเลื้อยผ่านหลังไป สุภัทรหันหลังกลับ สาดไฟฉายมองไปยังต้นเสียง แต่ไม่พบอะไร แต่พอหันกลับมาก็ต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ “ทัศนัย !!!!”
สุภัทรพบอาจารย์ทัศนัยภายในถ้ำ ยังไม่ตาย แต่ร่างกายซูบผอมมาก
ที่ปากถ้ำ สุภัทรเอากล้วยป่าและกระบอกไม้ไผ่ใส่น้ำดื่มส่งให้อาจารย์ทัศนัยกินประทังหิวแล้วเอ่ยถาม “ทำไมคุณถึงไม่กลับไปหมู่บ้านพร้อมกับผม”
“พวกกำนันแย้มจับตามองผมทุกฝีก้าว ถ้ากลับไปก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้ลงมาสำรวจโบราณวัตถุในถ้ำได้อีก”
“เจอศิลารึกส่วนที่เหลือแล้วหรือยัง”
อาจารย์ทัศนัยส่ายหน้า “ยังเลยครับดอกเตอร์ แต่ผมมั่นใจว่ามันต้องอยู่ในถ้ำนี้แน่นอน ดอกเตอร์ไม่ต้องห่วง ผมจะหามันจนกว่าจะเจอ”
“ผมจะเอาข้าวเอาน้ำ และของใช้ที่จำเป็นมาส่งให้คุณทุกวันที่นี่ ขาดเหลืออะไรก็บอก ประวัติศาสตร์เมืองมรุกขนครฝากไว้ที่คุณแล้ว ทัศนัย”
อาจารย์ทัศนัยยิ้มรับคำ แววตามุ่งมั่น จะต้องตามหาศิลาจารึกส่วนที่เหลือให้พบให้ได้
ประกิตได้ยินที่อาจารย์ทัศนัยเล่าก็โพล่งขึ้นมา “โธ่เอ๊ย... ที่แท้อาจารย์ทัศนัยกับดอกเตอร์สุภัทรก็รู้กันนี่เอง”
“ดอกเตอร์สุภัทรกลัวว่าพวกคุณจะตามไปที่ถ้ำ ทำพิรุธให้พวกกำนันแย้มสงสัย เลยต้องสร้างเรื่องหลอกพวกคุณว่าผมตายไปแล้ว”
พิมพ์แก้วกระแนะกระแหน “อาจารย์กินนอนอยู่ในถ้ำแท้ๆ แต่กลับไม่ถูกนังงูผีเล่นงาน นังงูผีร่านสวาทมันคงเลือกไว้ชีวิตเฉพาะผู้ชายหน้าตาดีๆ เก็บเอาไว้ทำผัว”
ทศพลไม่พอใจ “พิมพ์ ! ผมรู้นะว่าคุณจงใจพูดจากระทบกระเทียบคำแก้ว”
“หรือไม่จริง ! ถ้านังคำแก้วเป็นคน ไม่ใช่งู ทำไมถึงไม่กล้าสู้หน้า เอาซี้... ถ้าแน่จริง ก็ออกมาเลย ฉันจะเอาว่านพญาลิ้นงูนี่พิสูจน์ให้เห็นกับตา” พิมพ์พรเอาว่านพญาลิ้นงูที่พกติดตัวมาชูรา ตะโกนท้าทายคำแก้ว
“คำแก้วไม่ได้อยู่ที่นี่!” ทศพลตวาดลั่น