บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 22 หน้า 4
“มันคงเลื้อยหานกหาหนูกินอยู่ในป่าน่ะสิ” พิมพ์พรต่อปากต่อคำไม่ยอมหยุด
อาจารย์ทัศนัยปราม “พอได้แล้ว ! ถ้าคุณคำปองมาได้ยินเข้า เขาจะคิดยังไง อาศัยบ้านเขาแท้ๆ ไม่รู้จักเกรงใจกันบ้างเลย เป็นปัญญาชนซะเปล่า งมงายไม่เข้าเรื่อง”
พิมพ์พรเพลาลง “ถ้าไม่เห็นกับตา พิมพ์ก็ไม่เชื่อหรอกค่ะอาจารย์ พวกชาวบ้านไม่ได้เหลวไหล ปีศาจงูในร่างคนมีอยู่จริง และมันก็สิงอยู่ในร่างนังคำแก้ว”
“พิมพ์ ! ผมชักจะเหลืออดกับคุณแล้วนะ” ทศพลเดือด
พวกเพื่อนๆ ทั้งสี่ต้องช่วยปรามทศพลไว้ ให้ใจเย็น
“พิมพ์กับนังคำแก้วคงอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้ ถ้ามีพิมพ์ก็ต้องไม่มีมัน แต่ถ้ามีมันก็ต้องไม่มีพิมพ์” พิมพ์พรพูดจบก็เดินลงส้นลงจากเรือนคำปองไป
เจ้าแม่นาคีกำลังจะออกจากซุ้มประตูกลับสู่โลกภายนอก “คืนนี้เจ้าอินทร์คงทำพิธีเล่นงานข้าอีกเป็นแน่”
“ข้าจักเร่งหาอุบายทำลายพิธีกองกูณฐ์อัคคีของเจ้าอินทร์ให้จงได้เจ้าข้า” เลื่อมประภัสครุ่นคิด
“อาคมของเจ้าอินทร์แก่กล้านัก ยากที่จักต่อกรได้ ข้าไม่อยากให้เจ้าต้องเดือดร้อนเพราะข้าเหมือนฉัตรสุดาอีก คืนนี้ข้าจักออกไปหาเจ้าอินทร์ ทุกอย่างจักได้จบสิ้นกันเสียที”
วัชระปราการเอ่ยห้าม “ไม่ได้นะเจ้าข้า ฉัตรสุดายอมถวายชีวิตเพื่อปกป้องเจ้าแม่ หากยอมแพ้ การตายของฉัตรสุดาก็จักไร้ค่า”
“ข้ายังมองไม่เห็นหนทางที่จักเอาชนะเจ้าอินทร์ได้เลย” เจ้าแม่นาคีกลัดกลุ้ม
“ระหว่างนี้เจ้าแม่ควรซ่อนตัวอยู่ที่นี่ อย่ากลับออกไปเลยนะเจ้าข้า” วัชระปราการขอร้อง
“อยู่ที่ไหน ข้าก็คงหนีมรณภัยไปไม่พ้น ความรักอยู่เหนือทุกสิ่งแม้กระทั่งความตาย ข้ารักไชยสิงห์ยิ่งกว่าชีวิตของข้า หากคืนนี้ข้าจักต้องตาย ก็ขอตายในอ้อมกอดคนที่ข้ารักเถิด” เจ้าแม่นาคีตัดสินใจแน่วแน่ ก้าวออกจากซุ้มประตูไปแล้วกลายร่างเป็นคำแก้ว
วัชระปราการและเลื่อมประภัสได้แต่มองตามด้วยความเป็นห่วง
วัชระปราการหวนคิดถึงฉัตรสุดาเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่ วัชระปราการน้ำตาหยด เลื่อมประภัสนั่งพิงเสาเทวาลัยอยู่ไม่ไกลกัน
จู่ๆ วัชระปราการลุกพรวด “ข้าจักไปแก้แค้นให้ฉัตรสุดา”
“ท่านสู้เจ้าอินทร์ได้กระนั้นรึ”
วัชระปราการอึ้งไป “ข้ายอมให้ฉัตรสุดาต้องตายเปล่าเยี่ยงนี้ไม่ได้”
“ข้าเข้าใจความรู้สึกของท่านดี ท่านวัชระปราการ ข้าเองก็คับแค้นใจไม่แพ้ท่าน แต่เพลานี้เจ้าแม่ตกอยู่ในอันตราย ท่านอย่าลืมสิ เราต้องข่มใจรอ... รอจนกว่าจะหาทางทำลายพิธีกองกูณฐ์อัคคีของเจ้าอินทร์ได้” เลื่อมประภัสปลอบ
“รอๆๆ ! แล้วเมื่อไหร่เราจักหาทางสู้กับมันได้เล่า หากยังทำลายพิธีไม่ได้ เจ้าแม่จักต้องกลายร่างเป็นนาคีออกไปให้มันสังหาร”