บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 2 หน้า 15
“บางทีแกอาจโดนอาถรรพ์ป่าก็ได้นะเว้ย”
“ประกิต แกนี่กลัวผีขี้ขึ้นสมอง อาถงอาถรรพ์ที่ไหนกัน ไร้สาระ” เจิดนภาขัด
“งมงายเหมือนชาวบ้านพวกนั้นไม่มีผิด นับถือกราบไหว้บูชางู บ้าบอกันทั้งหมู่บ้าน มิน่าถึงได้ล้าหลังเป็นบ้านป่าเมืองเถื่อนกันอยู่อย่างนี้” พิมพ์พรเอ่ยไม่เกรงกลัว
ทศพลทนไม่ไหวต้องเอ็ดไป “พิมพ์ ! จะพูดอะไรให้เกียรติคนอื่นบ้าง อย่างน้อยก็ควรให้เกียรติสถานที่”
สายตางูเจ้าแม่นาคีที่คอยเฝ้าดูอยู่ เป็นสีแดงก่ำด้วยความโกรธเกรี้ยว
“ถ้าเจ้าแม่งูนั่นศักดิ์สิทธิ์จริง คงมีชาวบ้านแห่มาขอหวยกันทั่วสารทิศแล้ว ไม่เหลือแค่ซากปราสาทผุๆ พังๆ ตกสำรวจอยู่อย่างนี้หรอก” พิมพ์พรหัวเราะเยาะ
ทันใดนั้น ลมก็พัดกรูอย่างไม่ทราบสาเหตุ ฟ้าคำรามครืนคล้ายจะพิโรธ เต็นท์พังพาบ ข้าวของปลิวกระจัดกระจาย กองไฟดับวูบลงทันที
รัตนาวดีเห็นลูกไฟดวงใหญ่ลอยอยู่ในดงไม้ “นั่นดวงไฟอะไรน่ะ !” รัตนาวดีทัก ไม่ทันขาดคำ ดวงไฟลึกลับก็พุ่งวูบเข้าใส่ร่างรัตนาวดีทันที รัตนาวดีเหมือนถูกผีสิง ดวงตาไม่มีแวว กระโจนพรวดเข้าไปบีบคอพิมพ์พร “กูจะเอามันไปอยู่ด้วย !” รัตนาวดีหัวเราะลั่น แต่ไม่ใช่เสียงรัตนาวดี เสียงแหบห้าวเหมือนผู้ชาย น่าขนลุก
“เป็นบ้าอะไรของแกเนี่ย ยัยรัตน์ ! ปล่อยนะ ฉันเจ็บ !” พิมพ์พรผลักร่างรัตนาวดีจนกระเด็น
ทันใดนั้น รัตนาวดีก็ชัก มือหงิกเกร็ง ม่านตากลับกลอก ลงไปนอนดิ้นพราดๆ กับพื้น
“ยัยรัตน์ !” เจิดนภาเขย่ารัตนาวดี
สมมาตรเข้ามาช่วย “ทำยังไงดีล่ะ รัตนาวดีชักใหญ่แล้ว”
ทศพลสติดีกว่าเพื่อน รีบเอาผ้าเช็ดหน้าให้พิมพ์พรกัด ป้องกันไม่ให้กัดลิ้นตัวเอง
“อาการแบบนี้ ถูกผีเข้าแหงๆ” ประกิตขนลุก
เชษฐ์รีบถอดสร้อยพระที่คล้องคอออกมาอาราธนา แล้วสวมที่คอรัตนาวดีทันที
“กรี๊ดดดดดด....” รัตนาวดีร้องกรี๊ดสุดเสียงก่อนหมดสติแน่นิ่งไป พายุที่พัดเมื่อครู่พลอยหายไปด้วยเมฆดำทะมึนเคลื่อนหายไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
อาจารย์ทัศนัยที่นอนอยู่ในเต็นท์อีกด้านหนึ่ง ได้ยินเสียงรัตนาวดีก็รีบวิ่งมาดู “เกิดอะไรขึ้น ???”
ทุกคนได้แต่มองหน้ากันเลิ่กลั่ก ไม่รู้จะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นกับรัตนาวดีว่าอย่างไรดี เพราะยังตกใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่
พิมพ์พรกับเจิดนภาออกมาจากเต็นท์หลังจากพารัตนาวดีเข้าไปนอนในเต็นท์แล้ว
“ไม่มีใครรู้มาก่อนเลยเหรอว่ารัตนาวดีเป็นโรคลมชัก” อาจารย์ทัศนัยเอ่ยถาม
“ยัยรัตน์ไม่เคยมีโรคประจำตัว อยู่ๆ จะเป็นลมชักได้ยังไง” เจิดนภายังสงสัย