บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 23
บทประพันธ์ : ตรี อภิรุมบทโทรทัศน์ : สรรัตน์ จิรบวรวิสุทธิ์
เพื่อนๆ ทั้งสี่ของทศพละกำลังช่วยกันเก็บเต็นท์สนามและสัมภาระต่างๆ เตรียมกลับกรุงเทพ
“ทำไมดอกเตอร์ถึงได้ยอมกลับกรุงเทพง่ายๆ อย่างนี้ล่ะครับ” สมมาตรแปลกใจ
“กำนันแย้มจับพวกเธอมาต่อรองกับฉัน ถ้าฉันไม่ยอมพวกเธอก็จะมีภัย” สุภัทรอธิบาย
อาจารย์ทัศนัยเสริม “ได้หลักศิลาจารึกมาครบถ้วน ก็ถือว่าหน้าที่ของพวกเราลุล่วงแล้ว”
“แล้วพวกโบราณวัตถุที่ยังหลงเหลืออยู่ในถ้ำใต้เทวาลัยล่ะครับ” เชษฐ์เอ่ยถาม
สุภัทรตอบ “กลับไป ฉันจะแจ้งให้เจ้าหน้าที่กองโบราณคดีที่กรมศิลปากร ทำเรื่องขึ้นทะเบียนปราสาทบ้านดอนไม้ให้เป็นเขตโบราณสถานซะ จะได้เป็นสมบัติของชาติ”
“ดีเหมือนกันให้ทางราชการดูแล คราวนี้กำนันแย้มจะใช้อำนาจบาตรใหญ่ข่มเหงใครไม่ได้อีก” วันชนะเห็นด้วย
“อย่าลืมติดต่อสถานเสาวภาให้มาจับงูด้วยนะครับ ยั้วเยี้ยเต็มไปหมด” ประกิตหวาดหวั่น
อาจารย์ทัศนัยนึกขึ้นได้ “แล้วนายทศพลจะยอมกลับกับพวกเราเหรอครับดอกเตอร์ ?”
สุภัทรหนักใจไม่น้อย รู้ดีว่าทศพลคิดอย่างไร
ใต้ถุนบ้านคำปอง ทศพลยืนกรานเสียงแข็งกับป้าอิ่ม “ผมยังไม่กลับ ป้าอิ่มล่วงหน้าไปกับเพื่อนๆ ผมก่อน แล้วผมจะตามไป”
“คุณหนู... พวกกำนันแย้มมันบ้าอำนาจ ถ้าขืนอยู่ต่อ คุณหนูจะมีภัยนะคะ”
“ผมถึงต้องอยู่ที่นี่ เพื่อปกป้องคำแก้วให้พ้นจากเงื้อมือไอ้พวกนั้น”
“พวกมันมีปืนผาหน้าไม้สารพัด คุณหนูจะเอาอะไรไปสู้กับมัน”
“จะกลัวอะไร ผมก็มีมือมีเท้าเหมือนกัน แล้วผมจะหัดยิงปืนไว้ป้องกันตัว ป้าอย่าห่วงผมเลยครับ ผมอยู่ที่นี่ได้”
“เรากลับไปตั้งหลักที่กรุงเทพกันก่อน แล้วค่อยส่งรถมารับหนูคำแก้วกับแม่คำปองไปอยู่ด้วยกันก็ได้นี่คะ”
“คำแก้วเป็นเมียผม ผมปล่อยให้คำแก้วอยู่ตามลำพังไม่ได้” ทศพลเถียงหัวชนฝา
“ป้าไม่ไว้ใจพวกมันเลย คราวที่แล้วมันก็ซ้อมคุณหนูของป้าจนต้องนอนหยอดน้ำข้าวต้มตั้งหลายวัน ป้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงคุณหนู มดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม แต่ต้องมาถูกพวกมันซ้อมจนงอมพระราม เวรกรรมจริงๆ”
“ลูกผู้ชายเกิดหนเดียวตายหนเดียว ผมตัดสินใจแล้วว่าจะอยู่กับคำแก้วที่นี่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมก็ไม่มีวันทิ้งคำแก้วไปไหนเด็ดขาด”
ป้าอิ่มชัดแม่น้ำทั้งห้าเกลี้ยกล่อมทศพล แต่ก็ไม่เป็นผล คำแก้วที่ยืนอยู่ที่มุมลับตา ทั้งรัก ทั้งห่วงทศพล