บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 23 หน้า 2
คำแก้วคดข้าวใส่จาน ใจลอย ตักจนข้าวพูนจานไปหมด
ทศพลเข้าครัวมา หลังจากป้าอิ่มลากลับไปแล้ว “คดข้าวพูนจานแบบนี้ พี่คงได้ท้องแตกตายเป็นชูชก”
คำแก้วตอบเสียงเย็นชา “กินข้าวเสร็จ คำแก้วจะไปเก็บกระเป๋าให้ พรุ่งนี้จะได้รีบออกเดินทางแต่เช้า”
ทศพลไม่อยากเชื่อหู “คำแก้วล้อพี่เล่นใช่มั้ย”
“ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นให้หมด ไปแล้วอย่ากลับมาที่นี่อีก”
คำแก้วลุกขึ้น แต่ทศพลรวบร่างคำแก้วไว้ ไม่ยอมให้ไปไหน“พี่ไม่ไป พี่จะอยู่กับคำแก้วที่นี่”
“ไปซะ !” คำแก้วกัดฟันไล่
“คำแก้ว !!!”
คำแก้วนิ่ง ไม่ตอบ ทำใจแข็ง แล้วเดินจากทศพลไป คำปองมองอยู่ เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด
คำแก้ววิ่งมาที่หลังบ้าน แอบมาร้องไห้อยู่คนเดียว
คำปองเดินมาปลอบ “คิดดีแล้วเหรอที่ทำแบบนี้”
“ฉันไม่อยากให้คุณทศพลต้องทนลำบาก เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเพราะฉันอีก”
“เอ็งไม่รักเขาแล้วเหรอลูก”
“เพราะฉันรักเค้า ฉันถึงได้ยอมปล่อยเค้าไป”
“คุณทศพลคือคนที่เอ็ง “รอ” อยู่ใช่มั้ย”
คำแก้วพยักหน้า น้ำตารื้น “คุณทศพลเป็นรักแรก รักเดียว และรักสุดท้ายของฉัน”
“ดูแลเค้าให้ดี อย่าปล่อยให้ “หัวใจ” ของเอ็งต้องหลุดลอยหายไปเลยนะ”
คำแก้วสับสน ไม่รู้จะจัดการกับความรักของตนอย่างไรดี
ทางด้านกอมาที่บ้านหมออ่วม เห็นบ้านหมออ่วมปิดเงียบเชียบ กอตะโกนเรียก “ไอ้หมออ่วม ! อยู่หรือเปล่าวะ”
กอเดินตามหาหมออ่วมทางหลังบ้าน กอเห็นหมออ่วมกำลังเอาเสียมขุดดินปลูกว่านพญาลิ้นงูไว้รอบบ้านเต็มไปหมด “ทำอะไรของเอ็งวะ ไอ้หมออ่วม !”
หมออ่วมสะดุ้งเฮือก ท่าทางลุกลี้ลุกลน หวาดกลัวไปหมด หมออ่วมละล่ำละลักปากคอสั่น “นังงูผีมันฆ่าไม่ตาย ! มันต้องกลับมาล้างแค้นเอ็งกับข้าแน่ๆ”
“ปลูกว่านพญาลิ้นงูรอบบ้าน ก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก ขนาดพ่อหมอเมืองอินทร์ตั้งพิธีกองกูณฐ์อัคคี เผามันทั้งเป็น ยังเอามันไม่ลง”
“ข้าตรวจดูเลขผานาทีแล้ว อีก 3 วันจะเกิดสุริยคราส”
“อีกแล้วเหรอ ! ทำไมปีนี้มันถึงได้เกิดถี่นักวะ”