บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 23 หน้า 5

บ้านคำปองกลางคืน ทศพลเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ขึ้นบ้านมาเห็นคำแก้วเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางให้ก็น้อยใจ “คำแก้วจะไล่ให้พี่ไปจริงๆ เหรอ” คำแก้วนิ่งไม่ตอบ นั่งเงียบก้มหน้าพับผ้าต่อ ไม่อยากมองหน้าทศพล กลัวจะใจอ่อน

“พี่รู้แล้วที่คำแก้วไล่พี่ไปให้พ้นๆ ก็เพราะ....คำแก้วก็ไม่เคยรักพี่เลย แม้แต่หน้าพี่ คำแก้วก็ยังไม่อยากจะมอง” คำแก้วชะงัก หยุดพับผ้า อยากจะบอกใจจะขาดว่าไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดเลย “คำแก้ว ตอบพี่สิ คำแก้วไม่เคยรักพี่สักนิดเลยเหรอ” ทศพลยื่นหน้าเข้ามาใกล้ เชยคางคำแก้วให้จ้องตาเขา แต่คำแก้วเบือนหน้าหนี “พี่คิดไปเองแท้ๆ ว่าคำแก้วมีใจให้พี่บ้าง ไม่เคยรู้เลยว่าที่คำแก้วทำทุกอย่างเพื่อผลักไสให้พี่ไปจากคำแก้ว” ทศพลตัดพ้อ

“พี่...”

“ถ้าลำบากนัก ก็อย่าพูดเลย พี่เข้าใจทุกอย่างหมดแล้ว พรุ่งนี้พี่จะกลับกรุงเทพ ไม่มาให้คำแก้วเห็นหน้าอีก” ทศพลลุกออกไป

คำแก้วรู้สึกเหมือนใจจะขาด ต้องฝืนทำสิ่งที่ขัดแย้งกับใจตัวเอง

คำแก้วนอนตะแคงหันหลังให้ทศพล ส่วนทศพลนอนก่ายหน้าผาก เหลือบมองคำแก้ว เห็นคำแก้วนอนนิ่งไม่ใส่ใจ ก็พลิกนอนตะแคงหันหลังให้ ต่างคนต่างมีเรื่องอยากจะคุย แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดออกมา คำแก้วยังนอนไม่หลับ น้ำตาไหล พยายามตัดใจจากทศพล

เช้าวันใหม่ทุกคนมารวมตัวที่ลานบ้านคำปอง เตรียมตัวกลับกรุงเทพ

อาจารย์ทัศนัยถาม “ทุกคนพร้อมแล้วหรือยัง”

ประกิตดีใจ “พร้อมซะยิ่งกว่าพร้อมอีกครับอาจารย์ ผมอยากกลับบ้านเต็มแก่แล้ว”

“กลับไปคราวนี้ที่บ้านผมคงปิดภัตตาคารที่เยาวราชเลี้ยงฉลองกันยกใหญ่” สมมาตรโล่งอก

“คุณท่านจะทิ้งคุณหนูไว้ที่นี่คนเดียวจริงๆ เหรอคะ” ป้าอิ่มกังวล

เชษฐ์อาสา “ผมจะลองไปเกลี้ยกล่อมไอ้พลมันอีกที”

สุภัทรห้ามเสียงแข็ง “ไม่ต้อง ไปกันเถอะ”

ทุกคนหันหลังเตรียมจะไปขึ้นรถที่บ้านกำนัน ทศพลหน้าเศร้า หิ้วกระเป๋าสัมภาระลงบันไดมา

“ไอ้พล !!!!” วันชนะดีใจวิ่งเข้ามาหา

คำแก้วยืนมองอยู่ที่หน้าต่าง ใบหน้าเศร้า ทศพลหันกลับไปมองหน้าต่างห้องคำแก้ว แต่คำแก้วหายไปแล้ว

คำแก้วที่แอบมองอยู่หน้าต่างเห็นกลุ่มของเพื่อนๆ ทศพลเดินจากไป คำแก้วอาลัยอาวรณ์ แต่จำเป็นต้องตัดสินใจทำแบบนี้เพื่อความปลอดภัยของทศพล คำแก้วนั่งกอดเข่า.... เขาไปแล้วจริงๆ