บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 20 หน้า 3
“ฉัตรสุดา... ข้ามอบกายและหัวใจให้ไชยสิงห์ไปแล้ว ทุกวันนี้ข้าอยู่ได้ด้วยความรักที่มีต่อไชยสิงห์เป็นเครื่องหล่อเลี้ยงลมหายใจ หากข้าต้องตายเพราะความรัก ข้าก็ยินดีพลีให้ มิได้อาลัยเลย”
เลื่อมประภัส ฉัตรสุดา มองเจ้าแม่นาคีด้วยความเห็นใจ
ทศพลมาตามคำแก้วที่บ้านคำปอง “ถือศีลเหรอจ๊ะแม่! “
คำปองปอกหน่อไม้ใส่ไหดอง “ช่วงนี้คำแก้วมันมีเคราะห์ ก็เลยอยากไปถือศีลบนเทวาลัยสักระยะ พ่อทศพลไม่ต้องห่วงมันหรอก เดี๋ยวเย็นๆค่ำๆ มันก็กลับมาเองแหละ”
“แม่จะไม่ให้ผมห่วงได้ยังไง เทวาลัยนั่นมีแต่ซากปรักหักพังเต็มไปหมด จะถล่มลงมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แถมยังมีงูเงี้ยวเขี้ยวสารพัด ผมกลัวว่าคำแก้วจะเป็นอันตราย “
“คำแก้วมันโตมากับที่นั่นก็เลยผูกพันกับเทวาลัย แม่ยกมันให้เป็นลูกเจ้าแม่นาคีตั้งแต่ยังอยู่ในท้อง เจ้าแม่จะช่วยคุ้มครองมันเอง”
“งั้นผมจะไปถือศีลกับคำแก้วด้วย”
“ถ้าพ่อทศพลขึ้นไปถือศีลที่เทวาลัย คนอื่นๆจะพากันสงสัย น้ายังไม่อยากให้ใครรู้ว่านังคำแก้วมันยังไม่ตาย เดี๋ยวจะเป็นเรื่องเอิกเกริกกันเสียเปล่าปล่อยให้มันถือศีลให้ใจสงบสักพักเถอะ อย่าไปรบกวนมันเลย”
ทศพลยังอดเป็นห่วงคำแก้วไม่ได้
ลำเจียกคาบข่าวจากเมืองอินทร์มาบอกต่อ “พ่อหมอเมืองอินทร์บอกว่านังคำแก้วมันยังไม่ตาย แต่มันหนีไปกบดานแถวๆปราสาทร้างท้ายหมู่บ้านโน่น”
กำนันแย้มวิเคราะห์ “วิสัยของงู มักอาศัยอยู่ในที่รกทึบชื้นแฉะ หรือมันจะมุดหัวอยู่ในถ้ำใต้เทวาลัยเจ้าแม่นาคี”
บุญส่งนึกได้ “ไอ้กอ เอ็งจำได้ใช่มั้ย เมื่อ 19 ปีก่อน ไอ้เคน ผัวนังคำปองก็จับงูเผือกมีหงอนได้ที่นั่น”
กออุทาน “งูเจ้าแม่! ใช่! ต้องเป็นที่ถ้ำนั่นแน่ๆ”
ลำเจียกเร่ง “เอ้า ! รู้แล้วจะทำอะไรก็รีบๆทำเข้าสิ มัวมะงุมมะงาหรากันอยู่ได้ ดาบเหล็กไหลก็มีแล้ว บุกลงไปฆ่าที่รังซะให้จบๆ ดอนไม้ป่าจะได้พ้นอาถรรพ์นางงูผีนี่เสียที”
หมออ่วมปราม “แต่ที่นั่นเป็นถิ่นของมัน ขืนบุ่มบ่ามเข้าไป จะพากันตายโหงหมด”
กอเห็นด้วย “หมออ่วมพูดก็ถูก ข้าว่าอย่าเสี่ยงเลยดีกว่า ทางใครก็ทางมัน”
บุญส่งควักแบงก์ปึกใหญ่ให้หมออ่วม “เงินนี่ถือเป็นค่ามัดจำ ส่งนังงูผีกลับลงนรกเมื่อไหร่ ฉันจะให้อีกครึ่ง”
หมออ่วมตาโตด้วยความโลภ รีบคว้าเงินหมับทันที เงินใช้ผีโม่แป้งได้จริงๆ บุญส่งยิ้มมาดมั่น รู้สึกเป็นต่อ มั่นใจว่าดาบเหล็กไหลปราบงูผีได้แน่